اکنون زمان ناامیدی نیست
اکنون زمان ناامیدی نیست
بسیار شنیده‌ایم که ایام نوروز را دوران طلایی مینامند؛ دورانی که داوطلبان با یک برنامهریزی دقیق و حساب شده، میتوانند بهرۀ بسیاری از مطالعۀ خویش ببرند؛ اما من معتقدم که اردیبهشت و خرداد ماه، دوران طلایی هر داوطلب آزمون سراسری است؛ دورانی که تعداد قابل توجهی از داوطلبان به بهانۀ خستگی، بی‌حوصلگی، ناامیدی یا اینکه نمیدانند چه باید بخوانند، به مطالعه پشت میکنند و زمان گرانبهای خود را به بطالت میگذرانند. توجه داشته باشید که اگر دوران طلایی تعطیلات نوروزی 14 یا 15 روز است، شما در اردیبهشت و خرداد 60 روز ارزشمند را در دسترس دارید و چون در این ایام، کتاب‌های درسی تمام شده است، میتوانید با جمع‌بندی و دوره کردن دروس، به مباحث درسی مسلط شوید و با زدن تست‌های زمان‌دار و مجموعه‌ای، خود را برای آزمون سراسری آماده سازید.
یکی از بزرگترین مشکلاتی که برخی از داوطلبان در این ایام دارند، حس ناامیدی است؛ چرا که با خود میگویند در این مدت کوتاه باقی مانده، نمیتوانند ضعفهای خود را پوشش دهند و عقب ماندگیهایشان را جبران کنند تا بتوانند به رتبه و در نهایت رشتۀ ایده‌آل خود دست یابند. این حس ویرانگر، باعث میشود که از توانایی‌ها و امکانات موجود بخوبی بهره نبرند و زحمات چندین ماهه یا حتی چندین ساله‌شان به ثمر ننشیند و در آزمون سراسری در حد توانایی‌ها و آمادگی خود پاسخگوی سؤالها نباشند.
حال با توجه به گذشت نیمی از این دوران طلایی، کارهایی را که در این نیمه باقی مانده از دوران یاد شده باید انجام دهیم، بررسی می‌کنیم.
چه باید کرد؟
پیروزیهای کوچکتان را جشن بگیرید
به اهداف کوچکتر بیندیشید؛ برای مثال، به جای اینکه به درصدی که در درس شیمی خود در آزمون سراسری کسب خواهید کرد، فکر کنید، هدفتان را مطالعۀ یکی از مباحث شیمی که در آن ضعف دارید، قرار دهید و همان مبحث را به دقت بخوانید و به تست‌های مرتبط با آن پاسخ دهید (مبحثی را که برایتان خیلی سخت نیست، اما کاملاً هم به آن مسلط نیستید، انتخاب کنید. دقت کنید که اگر مبحثی را بلد نباشید و برایتان خیلی سخت باشد، بیشتر عامل ناامیدی شما خواهد شد). هنگامی که توانستید به تستها پاسخ دهید، به خودتان جایزه بدهید و اظهار شادمانی کنید.
در نظر گرفتن اهداف کوچک، به عنوان پله‌هایی برای رسیدن به هدف غایی، علاوه بر ایجاد حس تنوع، احساس پیروزی را در شما تشدید میکند و باعث میشود که حس موفقیت و اقتدار و تسلط بر زندگی، در شما استمرار یابد.
ناامیدی، محصول بی‌تحرکی است
ناامیدی، محصول بی‌تحرکی، و بی‌تحرکی، محصول ناامیدی است. اگر در راستای هدفتان به جای دست روی دست گذاشتن، اقدامی کنید، احساسی که در گذشته مبنی اینکه هرگز نمی‌توانید به آن چه می‌خواهید برسید داشتید، ناپدید میشود؛ در واقع فعالیت برای دستیابی به اهدافتان، به شما حس قدرت را القا میکند. انجام این کار، پیامی را به مغز مخابره میکند مبنی بر اینکه شما کنترل کامل زندگی خود را عهده دار هستید.
بعضی از داوطلبان میگویند با آنکه اقدام کرده‌اند، اما به آنچه که خواسته‌اند نرسیده‌اند. به این دسته از دوستان باید گفت موقعیت شما با حرکت کردن در مسیری که به آن تمایل دارید، به طور طبیعی از موقعیت امروزتان بهتر خواهد شد، و البته احتمالاً به مقصدتان هم خواهید رسید.
در زمان حال زندگی کنید
چرا وقتم را بیهوده هدر دادم؟چرا در مطالعۀ دروس پایه کوتاهی کردم؟ چرا و چرا ....
این روزها، به جای اینکه دایماً به فکر گذشته باشید و خودتان را به خاطر کارهایی که انجام نداده‌اید، سرزنش بکنید یا اینکه نگران آینده باشید و به حوادثی که ممکن است رخ بدهد یا شرایطی که امکان دارد برایتان پیش بیاید، فکر کنید، در زمان حال زندگی کنید و ذهنتان را به موقعیت کنونی‌تان معطوف کنید.
برای اینکه بتوانید ذهنتان را در زمان حال نگه دارید، روزتان را به بازههای دو ساعته تقسیم کنید و در پایان دو ساعت، هر زمان که به چیزی غیر از زمان حال فکر کردید، روی یک برگۀ کاغذ، علامت ضربدر بزنید و تلاش کنید که افکارتان را به هر آن چه در زمان حال انجام میدهید، معطوف کنید، و حتی اگر به این فکر میکنید که چه وقت این دو ساعت تمام میشود، دوباره روی کاغذتان نیز ضربدر بزنید؛ یا اگر به این فکر میکنید که پس از پایان دو ساعت چه کاری باید انجام دهید، باز هم روی کاغذ ضربدر بزنید و در زمان حال باقی بمانید. هر روز سعی کنید تا تعداد ضربدرهایی را که روی کاغذ میزنید، کاهش دهید. در پایان هفته، باید پیشرفت قابل ملاحظهای داشته باشید.
این دنیا فانی و گذراست
واقعیت غیر قابل انکار این است که هیچ چیز در زندگی، جاودانه نیست؛ پس بهترین راه برای شما این است که به جای آنکه به گذشته‌ای که از دست رفته یا به آینده‌ای که نامعلوم است فکر کنید، به هر آن چه که در زمان حال اتفاق میافتد، واکنش نشان دهید؛ البته این سخن، بدان معنا نیست که نباید برای آینده‌تان برنامهریزی نمایید؛ بلکه نباید خود را برای حوادث احتمالی که ممکن است پیش بیاید، نگران کنید و زجر دهید. لازم است که برای آیندۀ خودتان، به طور منطقی برنامهریزی کنید، اما از زمان حال نیز لذت ببرید.
