حرف اول و آخر را تلاش داوطلب، والدین و مدرسه می‌زنند

«اگر می‌خواهید زیست‌شناسی را بالای 90 درصد بزنید، در آزمون‌های آن لاین مؤسسۀ ... شرکت کنید»، «من با کتاب‌های کمک آموزشی انتشارات .... موفق شدم»، «رتبه‌های تک رقمی کنکور 97 در آزمون‌های .... شرکت کردند»

این روزها در رسانه‌های گروهی، شبکه‌های اجتماعی، بیلبوردهای سطح شهر و حتی «ال ای دی»های اطراف زمین فوتبال و بنرهایی که اطراف دروازه‌ها نصب می‌شوند، با تبلیغ‌هایی از این نوع روبرو هستیم؛ تبلیغ مؤسسه‌هایی که شاید بیش از داوطلبان، خانواده‌های آنها را نشانه گرفته است و به طور مداوم اذهان آنها را مورد هجوم خود قرار می‌دهد و با بهره‌گیری از ناآگاهی آنها و تمایلشان برای قبولی فرزند خود، به آنها می‌قبولاند که بدون کمک این مؤسسات موفقیتی نخواهد بود!

این مؤسسات به عنوان سند نیز از رتبه‌های تک رقمی بهره می‌گیرند تا اعلام کنند که این افراد از کتاب‌ها، آزمون‌ها و «سی دی»های مؤسسه یا انتشاراتی مورد نظر بهره گرفته و به این نتیجه دست یافته‌اند! تبلیغ‌هایی که حتی اگر صادقانه و به دور از دروغ هم باشند، تمام حقیقت را نمی‌گویند؛ زیرا در هیچ تبلیغی گفته نمی‌شود که کتاب‌ها یا آزمون‌های مورد نظر، تنها نقش کوچکی در موفقیت داوطلب دارد، و نقش اصلی را تلاش و کوشش بی‌وقفه و چندین سالۀ داوطلب داشته است. این مؤسسات نمی‌گویند که نقش خانواده‌ای که پشت فرزند کنکوری‌اش است، از هر کتاب کمک آموزشی و حتی مدرسه نیز مؤثرتر است. این آگهی‌ها نمی‌گوید که پشت موفقیت هر داوطلب، مدرسه‌ای کوشا و دبیرانی دلسوز و توانمند نهفته است؛ دبیرانی که توان علمی و تجربۀ معلمی خود را در اختیار دانش‌آموزانشان قرار داده و با جدیّت و مهربانی، طی 12 سال، قدم به قدم، آنها را پیش برده و پاسخگوی نیازهای علمی و روحی‌شان بوده‌اند تا در نهایت دانش‌آموز توانسته است در جلسه آزمون سراسری با آرامش خاطر و اطمینان کامل، به سؤال‌ها پاسخ دهد. آنها نمی‌گویند که وقتی داوطلبی کتاب درسی را مطالعه نکرده و بر آن مسلط نیست، کتاب‌های کمک آموزشی متنوع و متفاوت و آزمون‌های مختلف، فقط او را سردرگم خواهد نمود و وقتش را تلف خواهدکرد.

متاسفانه رتبه‌های تک رقمی در تبلیغات رسانه‌های گروهی نمی‌گویند که معدل کتبی نهایی‌شان 20 یا بالاتر از 90/19 بوده است و واژه به واژۀ کتاب‌های درسی را خوانده، تمرین‌هایش را حل کرده‌، در کلاس درس، حضوری فعال و مثبت داشته، تابع دبیرانشان بوده و از کتاب کمک آموزشی یا آزمون‌های آزمایشی مورد نظر، فقط برای سنجش اطلاعات خود و رفع ضعف‌های احتمالی بهره می‌برده‌اند.

البته این در حالی است که تبلیغات مورد نظر صادقانه باشد؛ اما به گفته سید محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش، در برنامۀ «حالا خورشید»، یکی از مؤسسه‌ها به پذیرفته‌ای در آزمون فعلی، پیشنهاد مبلغی را داده است تا وی در تلویزیون مصاحبه کند و بگوید که علت موفقیت من، استفاده از کلاس‌ها و کتاب‌های مؤسسه مورد نظر است!!

به عبارت دیگر، برخی از رتبه‌های برتر، بدون بهره بردن از مؤسسه‌ای، تبلیغ آن را می‌کنند و دانش‌آموزان کنکوری نیز به امید رتبۀ برتر شدن یا حداقل پیشرفت علمی خود، زمان، سرمایه و آیندۀ خود را سخاوتمندانه در دستان مؤسسه مورد نظر قرار می‌دهند.

چه باید کرد؟

سال 1395 از 10 رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی در آزمون سراسری، فقط رتبۀ 9 از تهران است و رتبۀ 1 از شهر تربت جام با جمعیتی حدود 140 هزار نفر است!

سال 1396 از 10 رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی فقط رتبۀ 8 از تهران است و رتبۀ 1 از شهر سیرجان با جمعیتی حدود 324 هزار نفر است!

سال 1397 هیچ یک از رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی  از تهران نیستند و رتبۀ 1 این گروه آزمایشی، از شهر قوچان با جمعیتی حدود 101 هزار نفر است!

هیچ فکر کرده‌اید که چرا تهران با اینکه حدود 10 تا 12 میلیون نفر جمعیت دارد و دارای بهترین و بیشترین امکانات آموزشی و کمک آموزشی است، در گروه آزمایشی علوم تجربی، که بیشترین داوطلب و همچنین سخت‌ترین رقابت را دارد، موفق نیست؟ مگر مدارس غیرانتفاعی با شهریه‌های نجومی، دبیرانی با حق‌الزحمه‌های باور نکردنی، «سی دی»های آموزشی، کتاب‌های کمک آموزشی رنگ و وارنگ، مؤسسه‌های آموزشی و کلاس‌های متنوع کنکور، در تهران حضوری پر رنگ ندارند؟ مگر کتاب‌های کمک آموزشی، اول در تهران پخش نمی‌شوند؟ مگر همین مؤسسه‌هایی که معتقدند رتبه‌های برتر به یاری کتاب‌ها و آزمون‌های آنها، این رتبه را کسب کرده‌اند، جلسات توجیهی و رفع اشکال و ... برای دانش‌آموزان تهرانی نمی‌گذارند؟ ـ امتیازی که دانش‌آموزان سایر شهرها از آن محروم هستند ـ پس چرا دانش‌آموزان تهرانی نمی‌توانند در رقابت با داوطلبان شهرهای کوچک، که امکاناتشان بسیار محدودتر است، موفق گردند؟!

این همه، یعنی کنکور برخلاف تصور عده‌ای، راهی برای قبولی پول‌دارترین‌ها یا  افرادی که بیشترین امکانات را دارند، نیست؛ بلکه می‌توان با پشتکار و تلاش و مطالعه دقیق کتب درسی و برنامه‌ریزی حساب شده، بهترین شد؛ پس به جای آنکه فریب تبلیغات رنگارنگ مؤسسات به ظاهر علمی را بخورید ـ افرادی که داوطلبان را بیشتر به چشم چک بانکی می‌بینند ـ به خودتان متکی باشید و کتاب‌های کمک آموزشی را، به راستی، کتاب کمک آموزشی بدانید؛ نه کلید ورود به دانشگاه!