آموزشگاه‌های کنکور و دغدغه‌های فراموش شده

هر ساله با نزدیک شدن به زمان برگزاری آزمون سراسری، آشفته بازار آموزشگاه‌های کنکور، بیش از آنکه به علم اندوزی و تقویت بنیه علمی دانش‌آموزان منجر شوند، به محلی برای کسب درآمد کنکورگران و افزایش دغدغه خانواده‌ها و راهی برای خالی کردن جیبشان بدل می‌شوند.

علی رغم اعلام و تاکید مکرر سازمان سنجش آموزش کشور و وزارت آموزش و پرورش مبتنی بر طرح سؤال از کتب درسی و منابع اعلام شده، این‌گونه مؤسسات عموماً غیرحرفه‌ای و بعضاً نیمه حرفه‌ای، همچنان بر طبل تکنیک و مهندسی معکوس و شگردهای غیرعلمی و غیرمنطقی خود می‌کوبند و با عَلَم کردن دوره‌های خاص یا فشرده و عناوین اغوا کننده دیگر، به فکر کسب درآمد بیشتر می‌افتند.

حدود یک ماه دیگر، آزمون سراسری سال 1398 به منظور ورود به آموزش عالی برگزار می‌شود و بیش از یک میلیون و یکصد هزار داوطلب، در هفته دوم تیر ماه (روزهای پنجشنبه 13 و جمعه 14 تیر) با یکدیگر به رقابت خواهند پرداخت و این مدت باقی‌مانده، فرصت مناسبی را در اختیار سودجویان قرار خواهد داد. اینکه چگونه بیش از 90 درصد آموزشگاه‌های کشور، بدون مجوز فعالیت می‌کنند، سؤالی است که مراجع قانونی باید پاسخگوی آن باشند، اما همین اندک آ‌موزشگاه‌های مجاز هم، مشخص نیست که صلاحیت لازم را برای ارایه دوره‌های آمادگی کسب کرده‌اند یا خیر.

اینکه آزمون سراسری و موفقیت در آن را به خرید چند سی دی، دی وی دی یا کتاب محدود می‌کنند و عدم قبولی در این آزمون را متوجه سازمان سنجش و اشتباهات احتمالی آن می‌نمایند، خود نوعی بی‌اخلاقی حرفه‌ای در فریب متقاضیان، و تخریب متولیان قانونی برگزاری آزمون و زیر سؤال بردن نظام گزینش دانشجو در کشور محسوب می‌شود که لازم می‌دانیم توجه خانواده‌ها را به این نکته جلب نماییم.

متاسفانه، برخی از مؤسسات شناخته شده، با پیشنهاد رقم‌های کلان، حتی وعده قبولی در رشته‌های پر طرفدار و به زعم داوطلب، مطلوب، را هم داده‌اند؛ اما در عمل، این رقم‌ها در ازای شرکت در کلاس‌ها، خرید کتاب و شرکت در آزمون‌های آزمایشی عموماً غیراستاندارد دریافت می‌شود.

برخلاف ادعای برخی از مؤسسات کنکورگر، صرف اعلام ایجاد شغل نمی‌تواند توجیه‌گر سودجویی کلان این مؤسسات و ایجاد تنش و اضطراب در میان خانواده‌های محترم داوطلبان شود؛ به علاوه، بحث ایجاد شغل، در حیطه وظایف و ماموریت‌های این مؤسسات، گنجانده نمی‌شود و این ادعاهای بی‌ربط و گزاف، صرفاًَ برای مشروعیت بخشیدن به دریافتی‌های کلان از جیب مردم و سودآوری و سودجویی آنهاست.

در خاتمه باید عنوان کنیم که بخشی از اعتماد مردم به این آموزشگاه‌ها، ناشی از تبلیغ و معرفی آنها از مجرای مبادی و منابع رسمی کشور است که جا دارد در این زمینه، تجدید نظر جدی به عمل آید و همچنین نظام آموزشی کشور هم مجدانه بررسی کند که آیا واقعاً آموزش رسمی کشور، دچار نقصان یا کاستی شده است که این‌گونه مؤسسات آ‌موزشی غیرمجاز و بی‌صلاحیت، قارچ‌گونه در اطراف این نظام آموزشی، رشد و تکثیر یافته‌اند؟!

موفق باشید