سنجش کلاله

آزمون های آزمایشی سنجش

سنجش کلاله

آزمون های آزمایشی سنجش

کلاس کنکور وتقویتی وآزمونهای آزمایشی سنجش -انتخاب رشته کنکور

مصوبات شورای سنجش و پذیرش دانشجو راجع به آزمون سراسری سال‌ 1398 و بعد از آن

۱۳۹۷/۰۸/۲۸

بدین‌وسیله به اطلاع تمامی داوطلبان آزمون سراسری می‌رساند که مصوبات چهاردهمین جلسه شورای سنجش و پذیرش دانشجو مورخ 14/8/97 در خصوص میزان و نحوه تاثیر سوابق تحصیلی و نحوه پذیرش به شرح ذیل است:
1- در آزمون سراسری سال 1398، میزان تاثیر سوابق تحصیلی، حداکثر 30 درصد با تاثیر مثبت اعمال می‌شود؛ به‌ طوری که:
الف- آن دسته از دیپلمه‌های ریاضی فیزیک، علوم تجربی، علوم انسانی و علوم و معارف اسلامی، که دیپلم خود را در سال 1398 و در نظام آموزشی جدید (3-3-6) اخذ می‌کنند­ و امتحانات دروس پایه دوازدهم آنها به صورت نهایی، سراسری و کشوری برگزار می‌شود، مشمول اعمال سوابق تحصیلی بوده و سوابق تحصیلی موجود دیپلم (پایه دوازدهم ـ سال سوم آموزش متوسطه نظام جدید 3-3-6) به میزان حداکثر 30 درصد به نسبت سوابق تحصیلی موجود داوطلب و به صورت تاثیر مثبت، در نمره‌کل نهایی آنان لحاظ ­می‌شود.
ب- آن دسته از دیپلمه‌های ریاضی فیزیک، علوم تجربی، علوم انسانی و علوم و معارف اسلامی، که دیپلم خود را از سال 1384 تا 1397 در نظام آموزشی قبلی اخذ نموده­‌اند و امتحانات یک‌ یا چند درس آنها به صورت نهایی، سراسری و کشوری برگزار شده است، مشمول اعمال سوابق تحصیلی بوده و سوابق تحصیلی موجود دیپلم (پایه یازدهم ـ سال سوم آموزش متوسطه نظام قدیم) به میزان حداکثر 25 درصد به نسبت سوابق تحصیلی موجود داوطلب و با تاثیر مثبت است، و داوطلبان دارای مدرک پیش‌دانشگاهی ریاضی فیزیک، علوم تجربی، علوم انسانی، علوم و معارف اسلامی و هنر، که مدرک دوره پیش‌دانشگاهی خود را از سال تحصیلی 90- 91 اخذ نموده‌اند و امتحانات یک یا چند درس آنها به صورت نهایی، سراسری و کشوری برگزار شده است، مشمول اعمال سوابق تحصیلی بوده و سوابق تحصیلی موجود دوره پیش‌دانشگاهی (پایه دوازدهم ـ سال آخر آموزش متوسطه نظام قدیم) به میزان حداکثر 5 درصد به نسبت سوابق تحصیلی موجود داوطلب و با تاثیر مثبت اعمال می‌شود. در مجموع میزان تاثیر سوابق تحصیلی حداکثر 30 درصد است و به صورت تاثیر مثبت در نمره‌کل نهایی آنان لحاظ ­می‌شود.
ج- سایر دیپلمه‌ها (غیر از بندهای الف و ب) مشمول اعمال سوابق تحصیلی نیستند.
2- حداقل 85 درصد ظرفیت پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها و مراکز و مؤسسات آموزش عالی کشور، از سال 1398 به بعد «صرفاً با سوابق تحصیلی» و خارج از فرایند آزمون سراسری انجام می‌شود. آیین‌نامه اجرایی این مصوبه، حداکثر تا یک‌ماه آینده در سازمان سنجش آموزش کشور تهیه و پس از تصویب در شورای سنجش و پذیرش دانشجو و قبل از شروع ثبت‌نام آزمون سراسری سال 1398، اطلاع‌رسانی خواهد شد.
3- میزان و نحوه تاثیر سوابق تحصیلی برای پذیرش رشته‌های با آزمون در آزمون سراسری سال 1399 و بعد از آن، حداکثر ظرف یک ماه از سوی کارگروه، بررسی و جمع‌بندی و پس از تصویب در شورای سنجش و پذیرش دانشجو، اطلاع‌رسانی خواهد شد.
 

روابط عمومی سازمان سنجش آموزش کشور 

  • sanjesh kalaleh

چگونه حافظه خود را برای یادگیری بیشتر، تقویت کنیم؟

sanjesh kalaleh | جمعه, ۲ آذر ۱۳۹۷، ۰۸:۵۵ ب.ظ

چگونه حافظه خود را برای یادگیری بیشتر، تقویت کنیم؟

ما بسیاری از مطالب را خوب به یاد می‌آ‌وریم و برخی از آنها را سریعاً فراموش می‌کنیم. چرا حافظه ما همواره یکسان عمل نمی‌کند و چرا برخی از افراد حافظه بهتری دارند؟ حافظه خوب، بجز در موارد استثنایی، هدیه خاص برای افراد خاص نیست؛ بلکه بیشتر، محصول تلاش آگاهانه و سازمان یافته هر فرد است که از نیاز به دانستن و به یاد آوردن موفقیت آمیز ناشی می‌شود. حتی با کمی تمرین و مقداری آگاهی کلی از عواملی که در ایجاد یک حافظه بهتر مؤثرند، به نتایج مثبتی می‌توان دست یافت. حتماً تا به حال در شرایطی این موضوع را تجربه کرده‌اید که با وجود تلاش و کوشش بسیار، نتوانسته‌اید مطلبی را به خاطر بسپارید و مجبور شده‌اید که آن را دوباره بخوانید. اینکه حافظه هر فردی از شما داوطلبان عزیز نتواند موضوعاتی را حفظ کرده و برای طولانی مدت به خاطر سپارد به عوامل مختلفی بستگی دارد و شما به عنوان یک داوطلب کنکور، باید سعی کنید تا تمام این موارد را در مسیر آمادگی برای آزمون، رعایت کنید. در این مقاله، به منظور اینکه شما را برای یک مطالعه خوب آماده کنیم، به برخی از رموز یک حافظه خوب، یعنی عواملی که می‌توانند در ایجاد حافظه قوی مؤثر باشند و باعث شوند تا شما مطالب را به صورت جامع‌تر و بهتری در حافظه خودتان حفظ کنید، اشاره می‌کنیم.

      دانستن، مؤثرترین راه برای یادگیری است وراه شما برای یادگیری مؤثر، مستلزم شناخت موارد زیر است:

1-    خودتان

برای اینکه بتوانید حافظه خود را به منظور یادگیری بهتر تقویت کنید و از آن به بهترین روش ممکن استفاده نمایید، باید خودتان را به خوبی بشناسید و به خصوصیات خود به خوبی آگاه باشید: اینکه در چه ساعاتی از روز، یادگیری بهتری دارید؟ آیا خواندن را دوست دارید؟ حل مسایل، حفظ کردن، و از بر خواندن را چطور؟ عادت‌های مطالعه شما چیست؟ چگونه این عادت‌ها به وجود آمده‌اند؟ کدامشان خوبند و کدامشان بد؟ آیا شرایط محیطی شما مناسب هستند؟ چه چیزهایی در کنترل شما هستند و چه چیزهایی خارج از آن؟ چه چیزی باعث می‌شود تا شما خودتان را وقف یادگیری یک مطلب کنید؟ و ...

2-   توانایی شما برای یادگیری

بعد از شناخت خودتان، گام بعدی این است که توانایی‌تان را در خصوص یادگیری ارزیابی کنید و طبق آن، برای مطالعه و آمادگی در کنکور، برنامه‌ریزی کنید. به خاطر داشته باشید تا زمانی که شما نتوانید برآورد درستی از توانایی‌هایتان داشته باشید، نمی‌توانید یادگیری ماندگار و قابل قبولی داشته باشید. پاسخ به سؤالاتی مانند اینکه: چه تجاربی درباره نحوه یادگیری خود دارید؟ وقتی که مطالعه می‌کنید، آیا از خود می‌پرسید که متوجه مطلب شده‌اید یا نه؟ آیا باید سریع‌تر پیش بروید یا آهسته‌تر؟ آیا قبل از ادامه مطالعه به زمانی برای فکر کردن در مورد مطلب نیاز دارید یا نه؟ آیا برای پردازش و جا افتادن مطلب در مغزتان، نیاز به مباحثه با دوستان خود دارید یا نه؟ آیا برنامه شما با نقاط ضعف و قوتتان همخوانی دارد؟ چقدر به مطلبی که می‌خوانید، علاقه دارید؟ چقدر زمان برای یادگیری یک مطالب لازم دارید؟ و ... .

3- روش‌های موفقیت آمیزی که در گذشته از آن استفاده کرده‌اید

به عنوان یک داوطلب کنکور، شما مدت زمان زیادی را از دوران ابتدایی تا پایان دبیرستان، به مطالعه و درس خواندن گذرانده و در طی این سال‌ها، عادت‌های خوبی در مطالعه داشته‌اید که باعث شده است تا موفق‌تر عمل کنید. گرچه مطالعه برای کنکور تا حدودی با مطالعه کلاسی متفاوت است، اما شما می‌توانید از تجربه‌ها و روش‌های موفقیت آمیز خود در طول آمادگی برای کنکور استفاده کنید؛ مثلاً توانایی شما در نوشتن یک خلاصه نویسی خوب، شیوه متفاوت و مؤثر شما در یادگیری زبان‌های انگلیسی و عربی، راهکارهای شما در یادگیری اسامی نویسندگان و شاعران و آثار آنها در تاریخ ادبیات، همه و همه، می‌تواند از روش‌های موفقیت آمیز درسی شما باشد؛ پس این نقاط قوت خود را یادداشت کنید و برای تقویت و استفاده از آن در کنکور یا تعمیم آن به موارد مشابه، وقت بگذارید. به این ترتیب می‌توانید بخشی از راه را با توانایی‌های خود طی کنید.

    علاوه بر سه موضوعی که در بالا اشاره شد، حتماً باید به این موضوع نیز توجه کنید که مطالبی که شما می‌خوانید، بسته به موراد آن، ممکن است که زودتر، دیرتر یا به صورت کمتر یا ماندگارتری در حافظه شما بماند. از جمله این موارد عبارتند از:

الف- علاقه

این یک قانون است که همه ما مطالب و موضوعاتی را که به آنها علاقه‌مندیم، بهتر و زودتر به خاطر می‌سپاریم؛ بنابراین، برای به خاطر سپردن هر درسی، سعی کنید تا علاقه به آن درس را در خود ایجاد کنید. گرچه ممکن است که ایجاد علاقه در بعضی از درس‌ها مشکل باشد، اما شما قبل از هر چیز باید به این نکته فکر کنید که درسی که شما از آن خوشتان نمی‌آید، سهم و نقش مهمی در قبولی شما در کنکور، به خصوص رشته مورد نظرتان، دارد؛ پس بهتر این است که نه از سر اجبار، بلکه از سر علاقه به مطالعه آن درس بپردازید. اگر این روش جواب نمی‌دهد، سعی کنید که ارتباطی بین علایق خود و آن درس پیدا کنید؛ مثلاً معلم آن درس که فردی بسیار مهربان است، ساعات مطالعه آن درس که در ساعات پر انرژی و سر حال بودن شماست و مواردی نظیر آن.

ب- توجه

اگر به هر دلیلی به مطالب درسی که می‌خوانید توجه نکنید، آنها را به خاطر نخواهید سپرد. برای اینکه بتوانید با این موضوع مقابله کنید، حتماً به جزییات مطالب توجه کنید. به مطالب، طوری نگاه کنید که گویی برای اولین بار است آنها را می‌بینید. هنگام مشاهده و تحلیل مطالب، از شلوغی ذهن پرهیز کنید وبگذارید که حواس شما به بهترین شیوه ممکن عمل کند. فرآیند مشاهده شامل چهار عنصر ضرور به نام علاقه، تمرکز، توجه خلّاق و درک آگاهانه است. اگر این نکات را رعایت کنید، به احتمال زیاد، مطالب را به خوبی به خاطر خواهید سپرد.

پ- درک

شما آن چیزی را بهتر به یاد می‌آورید که درک کرده‌اید و مفهومی از آن در ذهنتان نقش بسته است؛ بنابراین، لازم به نظر می‌رسد آنچه را که یاد می‌گیرید، تحلیل کنید و سعی کنید آن را بفهمید. حتماً مواردی را که در مطالعه و تمرین، به آنها شک دارید، از بین ببرید و در پی آن باشید تا مطلب برایتان واضح شود. ضمناً یادداشت‌های ذهنی و توضیحی داشته باشید تا مطمین شوید آنچه را که باید به یاد بسپارید، کاملاً درک کرده‌اید.

ت- تکرار

افراد بسیار کم و معدودی وجود دارند که با یک بار خواندن و مطالعه یک درس، آن را برای همیشه در حافظه خود حفظ می‌کنند؛ پس نگران این موضوع نباشید که برای به خاطرسپاری مداوم و طولانی مدت یک مطلب، لازم است آن را چندین بار مرور کنید؛ بنابراین، مکرر بخوانید، بنویسید، ترسیم کنید و آنها را به ذهن بسپارید تا موضوع کاملاً در ذهنتان ثبت شود. حفظ برخی از موضوعات به تلاش بیشتری نیاز دارد و برخی دیگر سعی کمتری را می‌طلبد؛ اما به هر حال در همه موارد، تکرار بیشتر، به خاطر سپردن بیشتری را تضمین می‌کند؛ پس اگر درسی برای شما مشکل‌تر است، آن درس را بیشتر تکرار کنید تا بر اثر تکرار، سختی مطالب از بین رفته و بیشتر در حافظه شما باقی بماند.

ث- مرور

یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین راه‌هایی که برای حفظ و به خاطرسپاری طولانی مدت مطالب، پیمودن آن لازم است و ما بارها به انجام آن تاکید و توصیه کرده‌ایم، مرور کردن است؛ پس حتماً زمان‌هایی را در برنامه درسی خود به مرور کردن اختصاص دهید. برای انجام این کار می‌توانید مطالبی را که زیر آن را خط کشیده شده یا خلاصه‌نویسی کرده‌اید، چند بار در طی مدت زمان آمادگی برای کنکور، مطالعه کنید.

ج- به کارگیری

یکی از مهم‌ترین راه‌هایی که به شما کمک می‌کند تا آنچه را که مطالعه کرده‌اید برای طولانی مدت در حافظه شما باقی بماند، به‌کارگیری مطالب است؛ پس تلاش کنید از آنچه آموخته‌اید، در حد امکان استفاده کنید و چیزی را که فهمیده‌اید، تمرین کنید. انجام این کار باعث می‌شود تا دانش تیوری خود را مورد استفاده عملی قرار دهید و عملاً به حافظه خود کمک بیشتری نمایید؛ مثلاً اگر به آموزش یک زبان خارجی مشغول هستید و لغات جدیدی را آموخته‌اید، استفاده از آنها را در مکالمات خود آغاز کنید؛ یا اگر درسی از زیست شناسی را می‌خوانید، سعی کنید که اطلاعات خود را در صورت امکان به طور عملی به کار بگیرید و در حافظه خود به شکل بهتری تثبیت کنید.

چ- به یاد آوردن

عمل یادآوری و مرور، یک هدف را دنبال می‌کنند؛ اما یادآوری، کمی متفاوت‌تر از آن است؛ بدین معنی که اساساً به یادآوردن، یک تمرین ذهنی است که در آن شما سعی می‌کنید به طور ارادی، آنچه را که زمانی در گذشته تجربه کرده‌اید، به خاطر آورید.در مرور، شما از عوامل خارجی مانند کتاب، جزوه و ... کمک می‌گیرید؛ در حالی که در یادآوری، بیشتر بر ذهن و توانایی خود در فکر کردن، تجسم فکری و ایجاد مجدد ذهنی آنچه که خوانده‌اید، تکیه می‌کنید.

ح- تداعی معانی

از آنجا که تمام دانش انسان، نسبی است، ما مطالب را در ارتباط با موضوعات دیگر به یاد می‌آوریم. این مساله به سبب ارتباط و تداعی معانی است که ما در ذهن خود ایجاد می‌کنیم؛ به همین دلیل، به یاد آوردن برخی از مطالب، مستلزم به یاد آوردن مطالب دیگر است. همه ما مایلیم که میان دانسته‌های جدید با دانش قبلی ذخیره شده در ذهنمان، ارتباط برقرار سازیم.این فرآیند، وابسته به روشی است که در آن، اطلاعات را به صورت فایل‌هایی که آماده مراجعه هستند، سازمان‌دهی می‌کنیم.شما می‌توانید حافظه خود را با تمرین و پرداختن به این پدیده، تقویت کنید. فرض کنید که مطلب جدیدی را درباره قلب در درس زیست شناسی آموخته‌اید. سعی کنید که این مطلب را به اطلاعاتی که از پیش در ذهن خود درباره کار قلب دارید، ربط دهید. هرگاه مطلب جدیدی می‌آموزید از خود بپرسید: «چگونه می‌توانم آن را با اطلاعات قبلی خود ارتباط دهم؟»، «چه نکته جدیدی در آنچه که اکنون آموخته‌ام وجود دارد؟» و «آن را در کجای متن اطلاعات موجود در ذهن خود می‌توانم جای دهم؟» انجام این کار به شما کمک می‌کند که پایه دانش خود را بالا ببرید و حافظه خود را نیز تقویت کنید.

خ- تصور

یکی از راه‌هایی که پیمودن آن، تا حد زیادی به ماندگاری مطالب در حافظه شما کمک می‌کند، این است که مطالبی را که می‌خوانید، به شیوه خاص خود و به صورت جالبی تصور کنید؛ به گونه‌ای که در حال مشاهده یک فیلم هستید، و آن‌گاه ارتباطات جالب موجود در مطلب را افزایش دهید. انجام این کار، شما را قادر می‌سازد تا موضوع را خیلی بهتر و برای مدت طولانی‌تری به یاد آورید. این راهکار در بیشتر درس‌ها می‌تواند به کار آید؛ فقط کافی است که شما قدرت خلاقیت خود را بالا ببرید؛ در این میان، تصورات خنده دار و جالب، بیشتر در حافظه شما خواهد ماند.

د- سازمان‌دهی

ذهن انسان مانند رایانه کار می‌کند. درست مانند سازمان‌دهی معنی دار اطلاعات در رایانه‌تان، باید اطلاعات را در قلمرو شخصی خود نیز به طور مرتب سازمان‌دهی کنید تا با تلاش کمی بتوانید دوباره به آن دست یابید. به طور مؤثر از ذهن خود استفاده کنید و اهداف عالی‌تری را برای خود در نظر بگیرید و تنها اطلاعات مفیدی را که شما را در رسیدن به اهدافتان یاری می‌کند، در ذهن خود ذخیره کنید و محیط خود را به گونه‌ای سازمان‌دهی کنید که ذهنتان در آرامش قرار گیرد و انرژی و منابع آن در یافتن و ترتیب بخشیدن به موضوعات، هدر نرود.

ذ- سلامت بدنی و سلامت روحی

برخورداری از سلامت جسمی، پایه یک حافظه خوب است. ذهنی که درگیر بیماری ضعف عمومی است، قادر به تمرکز نیست و نمی‌تواند توجه کافی به مطلب داشته باشد؛ چرا که توانایی‌های آن، اکثراً متوجه محافظت از خود می‌شود. مغز و سیستم عصبی، باید دوز معمول ویتامین‌ها و مواد معدنی، گلوکز و خون سالم را دریافت کنند و از استراحت کافی برخوردار باشند؛ به طوری که بتوانند خود را برای ذخیره‌سازی اطلاعات و نیروی تازه گرفتن، به منظور داشتن عملکرد بهتر، آماده کنند.

     ذهنی که با خود دایماً درگیر است، نمی‌تواند مطالب را به خوبی ثبت کند. احساسات منفی مانند ترس، اضطراب، ناامیدی و عصبانیت، به شدت، جریان ورود اطلاعات به مغز را کاهش می‌دهد. نگرش‌های منفی، پیش‌داوری، گفتن این که «این را نمی‌توانم یاد بگیرم» یا «این مطلب سخت است» نیز شانس حفظ مناسب را برای یادگیری بهتر، از بین می‌برد. داشتنیک ذهن باز، برخورداری از امید و اعتماد به نفس، فرستادن انرژی‌های عالی درباره توان و قدرت ذهنی و حافظه خودتان، تمایل به یادگیری، توانایی شما را برای آموختن، درک و نهایتاً به خاطر سپردن مطالب، افزایش می‌دهد.

ر- خواب خوب

اگر می‌خواهید که همیشه حافظه خوبی داشته باشید خواب را فراموش نکنید. کم‌خوابی می‌تواند به شدت از قدرت حافظه و تمرکز شما کم کند. ضمناً فراموش نکنید که خوابیدن در شب برای مغز، نسبت به خواب در روز، مفید‌تر است.‌ به عنوان یک کنکوری، شما باید بین شش تا هشت ساعت در طی شبانه روز را به خواب اختصاص دهید. حتماً به خاطر داشته باشید که مقابله با خواب برای درس خواندن، باعث خواهد شد تا چیزی از مطالبی که در آن ساعت می‌خوانید در خاطر شما باقی نماند؛ پس برنامه خواب خود را منظم کنید و هر روز طبق برنامه بخوابید. بهتر است در ساعات اولیه صبح، که یادگیری به بالاترین حد خود می‌رسد، یعنی ساعت پنج به بعد، از خواب بیدار شوید و بعد از ساعت ده شب هم دیگر مطالعه نداشته باشید. اگر شما به این ساعات خواب و بیداری عادت نداشته و برنامه‌ریزی درسی‌تان را برای یادگیری بهتر بر اساس آن تنظیم کرده‌اید، نگران نباشید؛ بدنتان تا بیست روز آینده، در صورت اصرار شما به این ساعات خواب و بیداری، عادت خواهد کرد؛ البته اگر به وقت دیگری برای مطالعه کردن عادت کرده‌اید و احساس می‌کنید که در آن وقت، یادگیری خوبی دارید و مطالب در ذهن شما می‌ماند، همان را ادامه دهید. 

در ادامه این بحث، به موارد زیر برای داشتن یک حافظه خوب و یادگیری ماندگار نیز دقت کنید:

1-    اطلاعات را خرد کنید؛ زیرا مغز انسان، اطلاعات را در قطعات کوچک بهتر به خاطر می‌سپارد؛ بنابراین، با خرد کردن موارد بلند به اطلاعات کوچک‌تر، راحت‌تر می‌توانید آنها را حفظ کنید.

2-    تمرکز کنید. بهترین حالت این است که هر زمان فقط یک کار را انجام بدهید و روی آن کار کاملاً تمرکز کنید.‌

3-    رژیم غذایی مناسب داشته باشید. اسیدهای چرب امگا ۳ و مصرف ویتامین‌های گروه B و اسید فولیک، به یادگیری بهتر و قوی‌تر شدن حافظه  شما کمک می‌کند.

4-    ورزش کنید. ورزش برای حافظه مفید است و قدرت تمرکز شما را بالا می‌برد. قرار نیست که قهرمان المپیک بشوید؛ بلکه هدف این است که فعالیت بدنی منظمی داشته باشید.‌

5-    آموخته‌هایتان را به دیگران یاد بدهید. وقتی موضوعی را برای کسی توضیح می‌دهید، انجام این کار به دایمی ‌شدن آن حافظه در مغزتان کمک می‌کند؛ بنابراین، اگر وقتی برای انجام این کار دارید حتماً آن را انجام دهید؛ وگرنه، تصور کنید که شما شاگرد خودتان هستید و دوباره مطلب را برای خودتان توضیح دهید.

6-     مطالب درسی را با فعالیت‌های روزمره خود مربوط گردانید.

7-     اول، درس مشکل‌تر را در یک زمان معیّن و کامل و غیر خسته کننده یاد بگیرید و سپس درس‌های آسان‌تر را.

8-    حس‌های بیشتری را درگیر یادگیری خود کنید و سعی کنید که اطلاعات را به رنگ، صدا، بو و مزه ارتباط دهید.

9-    مفاهیم پیچیده را به زبان خود شرح دهید و سعی کنید مطالبی را که جدیداً آموخته‌اید، به زبانی ساده و با کلمات خودتان برای دیگران توضیح دهید یا خلاصه‌ای از آن را در جایی بنویسید.

10- اگر شیوه مطالعاتی شما خوب نیست و باعث خستگی ذهنی شما می‌شود، این موضوع را بپذیرید و برای رفع مشکلات آن اقدام کنید. 

 


  • sanjesh kalaleh

ثبت نام سنجش98-97

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۲۰ آبان ۱۳۹۷، ۰۶:۳۷ ب.ظ

جدول زمانبندی ثبت نام آزمونهای سنجش

  • sanjesh kalaleh

برنامه راهبردی آزمون های آزمایشی سنجش

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۷، ۰۶:۰۸ ب.ظ

پایه دهم

دریافت برنامه دهم


پایه یازدهم

دریافت برنامه یازدهم


پایه دوازدهم

دریافت برنامه دوازدهم


پایه پیشدانشگاهی داوطلبان نظام قبل (پشت کنکور ی ها)

دریافت برنامه پیشدانشگاهی و پشت کنکور

  • sanjesh kalaleh

مطالعه ثمربخش چگونه است؟

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۷، ۰۵:۵۹ ب.ظ



یکی از مشکلاتی که بسیاری از داوطلبان عزیز در زمینه آمادگی برای کنکور با آن مواجه هستند چگونه مطالعه کردن است.آنها سعی می‌کنند تا طبق برنامه ریزی خود پیش رفته و درس بخوانند، اما شیوه مطالعاتی‌شان چندان صحیح نیست و این موضوع باعث می‌شود تا این عزیزان، با وجود وقتی که می‌گذارند و انرژی‌ای که صرف می‌کنند، از تلاش خود نتیجه خوبی کسب نکنند و فقط زمان مطالعه خود را هدر دهند؛ به همین دلیل در این مقاله سعی کردیم که شما را با مراحل مختلف یک مطالعه خوب و ثمربخش و نکات ریز و اصولی آن آشنا کنیم تا با توجه به آنها بتوانید در وقت کمتر، در این زمینه موفق‌تر باشید.
یک مطالعه خوب، شامل مراحل مختلفی است و اگر شما هر یک از این مراحل را به خوبی رعایت کنید، می‌توانید نتیجه بسیار خوبی در کنکور بگیرید. این مراحل، شامل موارد زیر است:
الف- پیش خوانی
پیش‌خوانی، اولین مرحله از مطالعه شماست. این مرحله‌، تصویری کلی از مطالب فصل و سازمان‌بندی آن به شما به دست می‌دهد. برای این منظور،نخست به مرور کلی فصل مورد نظرتان بپردازید تا با موضوعات مطرح شده در آن آشنا شوید. بعد از آن، فهرست مطالب فصل را بخوانید و سپس عناوین بخش‌های اصلی و فرعی فصل را مورد توجه قرار می‌دهید و تصاویر و نمودارها را از نظر بگذرانید. در این مرحله ممکن است سؤال‌هایی به ذهنتان خطور کند که پس از خواندن فصل به طور کامل، بتوانید به آنها پاسخ دهید.
ب- سؤال کردن
بخش های هر فصل از کتاب مورد نظرتان را یکی یکی در نظر بگیرید و هر سه مرحله سؤال کردن، خواندن و به خود پس دادن را در مورد هر فصل اعمال کنید. در هنگام خواندن مطالب هر بخش، موضوعات مهم آن را به صورت یک یا چند سؤال در نظر بگیرید تا بعداً به آنها پاسخ بدهید. از خود بپرسید: «نویسنده در این بخش چه مفاهیم مهمی را در نظر داشته است؟» و سپس با توجه به عناوین کلی که قبلاً مطالعه کرده‌اید به سؤالاتی که برای شما پیش می‌آید به دقت توجه کنید تا هنگام مطالعه بتوانید به آنها پاسخ دهید. طرح سؤال باعث می‌شود تا شما با تمرکز بیشتری به مطالعه ادامه دهید و کمتر، چیزی را از قلم بیندازید.
پ- خواندن
در این مرحله، مطالب هر بخش از فصل را برای آگاهی از معنا و مفهوم آن با دقت بخوانید و ضمن خواندن سعی کنید به سؤال‌هایی که در مرحله سؤال کردن مطرح شده بود، پاسخ دهید. درباره مطالبی که می‌خوانید تامل کنید و بکوشید که بین آن مطالب و اطلاعات قبلی خود ارتباط برقرار کنید. می توانید زیرِ واژه‌ها یا عبارت‌های اصلی را خط بکشید؛ اما میزان آن نباید از 10 تا 15 درصد متن تجاوز کند. تا وقتی تمام مطالب بخش معینی را نخوانده یا با همه مفاهیم اصلی آشنا نشده و اهمیت نسبی آنها را ارزیابی نکرده‌اید، یادداشت بر ندارید.
ت- به خود پس دادن
پس از خواندن هر بخش سعی کنید که مفاهیم اصلی را به خاطر بیاورید و اطلاعات اصلی و کلیدی را از حفظ با خود بگویید. مفاهیم را به زبان خودتان بازگو کنید و اطلاعات را ترجیحاً با صدای بلند، و در صورتی که تنها نیستید، آهسته بگویید و زیر لب تکرار کنید. مطالبی را که به یاد می‌آورید با متن کتاب تطبیق دهید تا مطمین شوید که آنها را به صورت کامل و درست حفظ کرده‌اید. به کمک روش به خود پس دادن مطالب، به کمبود اطلاعات خود پی می‌برید و می‌توانید آنها را در ذهن خود سازماندهی کنید.
ث- خلاصه برداری کردن
یکی از کارهای مهمی که انجام آن، نقش اساسی در یادگیری شما خواهد داشت این است که پس از به خود پس دادن، همه مطالب مهم و اصلی را به صورت خلاصه در دفتری مخصوص خلاصه برداری کنید تا بعداً بتوانید از آن استفاده نمایید. به خاطر داشته باشید که خلاصه‌برداری شما نباید به دلیل وسواس و حساسیتتان، همه مطالب یا حجم زیادی از آنها را دربر بگیرد و نیز نباید از مطالب مهم خالی باشد؛ بلکه باید جامع و کامل باشد و در مرحله بعدی آمادگی برای کنکور، که تقریباً در خرداد ماه است و مرور مطالب را دربر می‌گیرد، شما را از خواندن دوباره کتاب بی‌نیاز کند. پس از آنکه بخشی از فصل را به این شیوه مطالعه کردید، به بخش بعدی بپردازید و دوباره، مراحل سؤال کردن، خواندن، به خود پس دادن و خلاصه‌برداری را تکرار کنید.
ج- مرور
مرور، یکی از مهم‌ترین مراحل یادگیری و آمادگی برای کنکور است. اگر مطالبی را که قبلاً مطالعه کرده‌اید، مرور نکنید، بخشی از آن یا همه آن را فراموش خواهید کرد؛ بنابراین، حتماً باید مرورهای مداوم و پیوسته را در برنامه درسی هفتگی خود بگنجانید. برای انجام این کار می‌توانید در پایان ساعات مطالعه یک درس، زمانی را برای مرور مطالب در نظر بگیرید و سپس در پایان هر هفته یا هر دو هفته، بسته به حجم مطالب و نیز سختی و آسانی هر درس، ساعاتی را برای مرور درس‌ها در برنامه درسی خود بگنجانید، و در نهایت همه شما عزیزان، بسته به میزان درسی که مطالعه کرده‌اید، زمانی را پس از عید حتماً به مرور نهایی دروس خود اختصاص دهید.
چ- آزمون
پس از مرور مطالب، باید به آزمون و تست‌زنی بپردازید. تست‌زنی نشان می‌دهد که شما تا چه حدی از مطالب را یاد گرفته‌اید و چه اشکالاتی دارید. می‌توانید تست‌زنی را در چندین مرحله انجام دهید؛ مثلاً در پایان هر هفته درسی خود، ساعاتی را به تست‌زنی تمرینی دروس مختلف اختصاص دهید و این کار را پیوسته ادامه دهید تا اینکه بعد از عید و به خصوص در خرداد ماه به تست‌زنی سرعتی بپردازید. پس از انجام تست‌زنی و دیدن اشکالات خود، در همان روز یا ساعت بعدی مطالعه آن درس در برنامه درسی‌تان، به سراغ مطالبی بروید که آنها را غلط زده‌اید و دوباره آن مباحث را مرور کنید. به این ترتیب خواهید دید که شما، یک بار دیگر، مطالب را مرور کرده و سطح یادگیری خود را بالا برده‌اید.
مطالعه گروهی
برخی از داوطلبان معتقدند که مطالعه گروهی، در یادگیری بهتر و سریع‌تر بعضی از دروس، سودمند است؛ با این حال، مطالعه گروهی باید با روشی ویژه انجام گیرد؛ در غیر این صورت، جز اتلاف وقت و ناکامی، نتیجه‌ای به بار نخواهد آورد. برای اینکه به عنوان یک داوطلب از مطالعه گروهی خود بهره لازم را ببرید به این نکات توجه کنید:
1- اندازه گروه مهم است. گروه می‌تواند شامل دو نفر باشد؛ ولی اگر تعداد اعضا بین سه تا شش نفر باشد، مطلوب‌تر است؛ به طوری که اگر یک نفر نتوانست در جلسه شرکت کند، گروه بتواند به کار خود ادامه دهد.
2-    یک نفر از اعضا باید در نقش سر گروه عمل کند. او باید مراقب باشد که جلسه به شکل درستی اجرا شود و کسی بیش از حد صحبت نکند یا خیلی وقت جلسه را به هدر ندهد.
3-    هر یک از اعضا باید مطالب فصل آینده را به خوبی مطالعه کرده و در ضمن، خود را برای پاسخگویی به سؤالات و اشکالات دیگر افراد گروه آماده کند؛ به علاوه، اگر در میان افراد، دانش‌آموزان قوی و ضعیف وجود داشته باشند، باید سعی شود تا همه بتوانند از مباحث و نکات کلیدی استفاده کرده و آنها را یاد بگیرند. از آنجایی که دانش‌آموزان ضعیف باعث می‌شوند که دانش‌آموزان قوی به صورت کندی در جلسات گروهی پیش بروند، ممکن است که این روند به دانش‌آموزان قوی لطمه بزند.
4-    همه باید در مطالعه گروهی به خاطر داشته باشند که تمام مراحل یک مطالعه را رعایت کنند تا بعداً در مراحل مرور و تست زنی، دچار اشکال نشوند.
5-    مطالعه جمعی باعث می‌شود که هر لحظه امکان گفت ‌و گو بین افراد در موضوع‌های مختلف به وجود آید. به خاطر داشته باشید که این بحث‌ها، سبب تمرکز نداشتن در مطالعه و کاهش در پیشرفت یادگیری می‌شود.
6-     مطالعه جمعی برای برخی از کتاب‌های درسی، مانند ریاضی، مناسب است و می‌تواند در فراگیری تاثیر مثبت داشته باشد؛ البته در این مورد نیز اگر دانش‌آموز، آن بخش از درس را که می‌تواند به تنهایی مطالعه کند، خوانده و بخشی‌را که مشکل دارد با دیگران حل و فصل کند، این موضوع بر یادگیری وی تاثیر بیشتری می‌گذارد.
7-    اگر مطالعه گروهی، برای رفع اشکال انجام شود، در مقایسه با مطالعه گروهی یک فصل یا بخش‌هایی از یک یا چند کتاب، بهتر است؛ بنابراین، به شما عزیزان توصیه می‌شود هم برای اینکه از وقت خود استفاده خوبی داشته باشید و هم از مطالعه گروهی نتیجه بهتری بگیرید، برای رفع اشکال به مطالعه گروهی مبادرت کنید تا مطالعه شما جنبه مرور کردن داشته باشد.
8-    می‌توانید بعد از مطالعه، با دوستان خود درباره مطالب مطالعه شده بحث کنید. این امر باعث می‌شود که مطالب بهتر در ذهن شما باقی بماند. گفت‌وگو با دوستان درباره مطالب خوانده شده، نوعی مرور مطالب محسوب می‌شود و مطالب در ذهن باقی خواهد ماند.
9-    یک بار جلسه مطالعه گروهی راه بیندازید و منصفانه آن را محک بزنید. اگر شما از این روش استفاده کردید و جواب نداد، آن را تعدیل کنید، و اگر باز هم جواب نداد، از آن دست بردارید و سعی کنید که به مطالعه انفرادی بپردازید و سپس برای رفع اشکال با دوست یا دوستان خود جلسه بگذارید.
برای اینکه از زحمت و تلاش خود در مطالعه، بهترین استفاده را ببرید حتماً به نکات زیر نیز توجه کنید:
1-    روش صحیح خط کشیدن زیر نکات مهم، به این صورت است که ابتدا باید مطالب را خوانده و مفهوم را کاملاً درک کرده و سپس زیر نکات مهم خط را بکشید؛ نه آنکه در کتاب دنبال نکات مهم بگردید تا زیر آن را خط بکشید. 
2-    می‌توانید در هنگام مطالعه اولیه، از حاشیه نویسی در متن کتاب استفاده کنید و در مرور بعدی به این حاشیه‌ها هم توجه کنید؛ البته خلاصه نویسی، از حاشیه نویسی، بهتر و کارآمدتر است.
3-    اگر مکان مطالعه شما کمى آشفته و به هم ریخته است، مرتب کردن آن را به نیم ساعت پس از مطالعه موکول کنید؛ زیرا در این صورت، در حین مرتب کردن اتاق، به مطالبى که مطالعه کرده‏‌اید، فکر خواهید کرد و زمان مفیدى را از دست نخواهید داد.
4-    گاهى اوقات برای مطالعه، از مکان‏هاى استثنایى و هیجان‏ انگیز استفاده کنید تا مطلبى که مطالعه مى‏کنید، همراه آن خاطره در ذهن شما ماندگار شود.
5-    هیچ گاه مطالعه خود را به حضور در مکان خاصى مشروط نکنید؛ زیرا در این صورت، بهانه‏‌اى مى‏یابید تا در سایر مکان‏ها از مطالعه بگریزید. به یاد داشته باشید که در حقیقت، «مکان مطالعه، جایى است که شما هستید.»
6-     باید در خواندن کتاب استقامت داشته باشیم. استقامت، لجاجت نیست؛ بلکه نوعى بردبارى است؛ پس اگر مطلبی را خواندید و یاد نگرفتید، ناامید نشوید و به خاطر داشته باشید که بسیاری از داوطلبان دیگر هم در شرایط شما هستند و فقط با تکرار و سماجت موفق می‌شوند.
7-    به خاطر داشته باشید که حجم مطالعه، نباید حواس شما را پرت کند. بهتر است آن چه را که مى‏خواهید، بدانید و بفهمید و سپس با کلمات «سرعت» و «بیشتر» وسوسه شوید؛ زیرا اگر شما وقت مشخصی را برای مطالعه هشت صفحه بگذارید تا همه مطالب آن هشت صفحه را فرا بگیرید، بهتر است از اینکه سی صفحه را در همان وقت بخوانید و چیزی از آن دستگیر شما نشود.
8-    باید کتابى را که مطالعه مى‏کنید، مختص به خود شما باشد تا به راحتى در آن علامت‏گذارى و نکته نویسى کنید. استفاده از مداد یا ماژیک رنگى، به شما امکان مى‏دهد تا در مراجعه مجدد به کتاب، بهره بیشترى ببرید؛ هر چند نباید این خطوط رنگى، استفاده شما را از سایر خطوط کتاب کاهش دهد.
9-    گاهى قرار دادن یک پاداشِ مشروط براى مطالعه حجم خاصى از کتاب و یادگیری کامل آن، به هیجان و لذت مطالعه مى‏افزاید و نوعى اثر تشویقى بر شما مى‏گذارد. این پاداش‏ها مى‏تواند دیدن یک برنامه تلویزیونى، رفتن به مکانى خاص، انجام یک فعالیت مورد علاقه یا حتى خوردن یک خوراکى دلپذیر باشد.
10- رنگ کاغذ، رنگ قلم، نحوه نشستن، فاصله چشم با کتاب، نور محیط و سایر شرایط مکانى نیز در کارآیى مطالعه شما کاملاً مؤثرند؛ پس سعی کنید تمام این جوانب را در نظر گرفته و به صورت جدی، مطالعه را شروع کنید.
11-  بهترین زمان مطالعه برای انسان، هنگام آرامش و داشتن رضایت است؛ زیرا داشتن دغدغه و نگرانی در هنگام مطالعه، نتایج مطلوبی را برای انسان به همراه نخواهد داشت. مشغول بودن فکر و ذهن و خستگی روح و جسم، توان فرد را کاهش می‌دهد و در این حالت، مطالعه کتاب، جز اتلاف وقت و بی‌حاصلی سودی ندارد.
12- زمان مطالعه برای افراد مختلف، تفاوت می‌کند: برخی در سکوت شب و برخی نیز هنگام صبح را به عنوان زمان مطالعه انتخاب می‌کنند؛ اما مطالعه هنگام صبح از هر زمان دیگری بهتر است. مطالعه کتاب را صبح زود شروع کنید؛ زیرا ذهن انسان پس ازچند ساعت استراحت و آرامش، بیش از هر زمان دیگری آماده یادگیری است.
13- برای مطالعه هرچه بهتر در هنگام صبح، سعی کنید که شب‌ها زودتر بخوابید تا بتوانید مطالعه مفیدی داشته باشید. خستگی، دست کم ‪پنجاه درصد از توانایی ذهنی و مغزی انسان را کاهش می‌دهد و مطالعه در چنین وضعیتی، یادآوری مطالب فرا گرفته پیشین را نیز با اختلال روبرو می‌کند.
14- وسعت دید، یکی از عوامل کندخوانی است که باید از آن پرهیز شود. هنگام خواندن، وسعت دید را می‌توان تا حد دیدن بیش ‌از پنج کلمه در هر توقف گسترش داد. برای دیدن بیش از یک کلمه در هر بار خواندن، باید از حرکت سر جلوگیری شود؛ بدین ترتیب، تعداد توقف‌های یک خواننده در پاراگراف دو خط و نیمی، به حدود پنج تا شش توقف کاهش می‌یابد.
15- کتاب را همواره بدون شتاب و عجله مطالعه کنید و تا زمانی که مطلبی را به درستی فرا نگرفته‌اید سراغ مطالعه مطلب دیگری نروید. مطالب مشکل و آسان یک کتاب، به هم پیوسته و مرتبط است و زمانی‌که یک مطلب را خوب یاد نگرفته‌اید، مطالعه ‌و یادگیری مطالب دیگر با دشواری صورت می‌گیرد.
16-    جهش و پریدن از مطالعه یک موضوع به موضوعی دیگر، بدون در نظر گرفتن فاصله، سبب می‌شود که دو مطلب درهم آمیزد و در نتیجه هیچ کدام از دو مطلب به درستی در ذهن فرد باقی نماند. سعی کنید مطالبی را که از یک کتاب می‌خوانید، به هم پیوسته و مرتبط به یکدیگر باشد، و زمانی که از یک موضوع به موضوع دیگر می‌روید، حتماً باید توجه داشته باشید مطالبی را که در بین این دو مطلب وجود داشته و شما از خواندن آن صرف نظر کرده‌اید به خوبی می‌دانید یا ارتباطی با دو مطلب مورد نظر ندارد و یا اینکه در کنکور، ارزشی در تست زنی و نمره گرفتن ندارد.
17- یکی از عوامل عمده‌ای که باعث جلوگیری ‌از درک سریع و خوب یک متن در هنگام خواندن و مانع یادگیری آن مطلب می‌شود، تداخل آموخته‌های قبلی و بعدی است؛ یعنی مطالب قبلی آموخته شده با مطالب جدید در هم می‌آمیزد. برای جلوگیری از بروز این حالت، بهترین راه، مطالعه تک موضوعی است؛ یعنی در مدتی که یک مطلب را می‌خوانید از خواندن سایر مطالب در موضوعات دیگر خودداری کنید و تنها ذهن خود را روی همان مطلب متمرکز کنید و پس از استراحتی کوتاه یا در ساعت مطالعه بعدی،  موضوع مطالب را تغییر دهید. انجام این کار، باعث تداخل پیدا نکردن دانسته‌ها و آموخته‌های جدید با سایر مطالب قبلی می‌شود.
18-  در صورت مشاهده خستگی از یک موضوع یا یک کتاب (درسی و غیردرسی)، کتاب دیگری را (با حفظ فاصله زمانی) محور مطالعه خود قرار دهید.

19- در هنگام مطالعه، به عکس‌ها، نمودارها، جدول‌ها و سرفصل‌ها توجه کنید؛ زیرا ممکن است که از همین موارد در کنکور تست‌هایی طرح شود؛ علاوه بر این، توجه به این موارد، به یادگیری بهتر شما کمک می‌کند. 

  • sanjesh kalaleh

حرف اول و آخر را تلاش داوطلب، والدین و مدرسه می‌زنند

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۷، ۰۵:۳۸ ب.ظ

«اگر می‌خواهید زیست‌شناسی را بالای 90 درصد بزنید، در آزمون‌های آن لاین مؤسسۀ ... شرکت کنید»، «من با کتاب‌های کمک آموزشی انتشارات .... موفق شدم»، «رتبه‌های تک رقمی کنکور 97 در آزمون‌های .... شرکت کردند»
این روزها در رسانه‌های گروهی، شبکه‌های اجتماعی، بیلبوردهای سطح شهر و حتی «ال ای دی»های اطراف زمین فوتبال و بنرهایی که اطراف دروازه‌ها نصب می‌شوند، با تبلیغ‌هایی از این نوع روبرو هستیم؛ تبلیغ مؤسسه‌هایی که شاید بیش از داوطلبان، خانواده‌های آنها را نشانه گرفته است و به طور مداوم اذهان آنها را مورد هجوم خود قرار می‌دهد و با بهره‌گیری از ناآگاهی آنها و تمایلشان برای قبولی فرزند خود، به آنها می‌قبولاند که بدون کمک این مؤسسات موفقیتی نخواهد بود!
این مؤسسات به عنوان سند نیز از رتبه‌های تک رقمی بهره می‌گیرند تا اعلام کنند که این افراد از کتاب‌ها، آزمون‌ها و «سی دی»های مؤسسه یا انتشاراتی مورد نظر بهره گرفته و به این نتیجه دست یافته‌اند! تبلیغ‌هایی که حتی اگر صادقانه و به دور از دروغ هم باشند، تمام حقیقت را نمی‌گویند؛ زیرا در هیچ تبلیغی گفته نمی‌شود که کتاب‌ها یا آزمون‌های مورد نظر، تنها نقش کوچکی در موفقیت داوطلب دارد، و نقش اصلی را تلاش و کوشش بی‌وقفه و چندین سالۀ داوطلب داشته است. این مؤسسات نمی‌گویند که نقش خانواده‌ای که پشت فرزند کنکوری‌اش است، از هر کتاب کمک آموزشی و حتی مدرسه نیز مؤثرتر است. این آگهی‌ها نمی‌گوید که پشت موفقیت هر داوطلب، مدرسه‌ای کوشا و دبیرانی دلسوز و توانمند نهفته است؛ دبیرانی که توان علمی و تجربۀ معلمی خود را در اختیار دانش‌آموزانشان قرار داده و با جدیّت و مهربانی، طی 12 سال، قدم به قدم، آنها را پیش برده و پاسخگوی نیازهای علمی و روحی‌شان بوده‌اند تا در نهایت دانش‌آموز توانسته است در جلسه آزمون سراسری با آرامش خاطر و اطمینان کامل، به سؤال‌ها پاسخ دهد. آنها نمی‌گویند که وقتی داوطلبی کتاب درسی را مطالعه نکرده و بر آن مسلط نیست، کتاب‌های کمک آموزشی متنوع و متفاوت و آزمون‌های مختلف، فقط او را سردرگم خواهد نمود و وقتش را تلف خواهدکرد.
متاسفانه رتبه‌های تک رقمی در تبلیغات رسانه‌های گروهی نمی‌گویند که معدل کتبی نهایی‌شان 20 یا بالاتر از 90/19 بوده است و واژه به واژۀ کتاب‌های درسی را خوانده، تمرین‌هایش را حل کرده‌، در کلاس درس، حضوری فعال و مثبت داشته، تابع دبیرانشان بوده و از کتاب کمک آموزشی یا آزمون‌های آزمایشی مورد نظر، فقط برای سنجش اطلاعات خود و رفع ضعف‌های احتمالی بهره می‌برده‌اند.
البته این در حالی است که تبلیغات مورد نظر صادقانه باشد؛ اما به گفته سید محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش، در برنامۀ «حالا خورشید»، یکی از مؤسسه‌ها به پذیرفته‌ای در آزمون فعلی، پیشنهاد مبلغی را داده است تا وی در تلویزیون مصاحبه کند و بگوید که علت موفقیت من، استفاده از کلاس‌ها و کتاب‌های مؤسسه مورد نظر است!!
به عبارت دیگر، برخی از رتبه‌های برتر، بدون بهره بردن از مؤسسه‌ای، تبلیغ آن را می‌کنند و دانش‌آموزان کنکوری نیز به امید رتبۀ برتر شدن یا حداقل پیشرفت علمی خود، زمان، سرمایه و آیندۀ خود را سخاوتمندانه در دستان مؤسسه مورد نظر قرار می‌دهند.
چه باید کرد؟
سال 1395 از 10 رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی در آزمون سراسری، فقط رتبۀ 9 از تهران است و رتبۀ 1 از شهر تربت جام با جمعیتی حدود 140 هزار نفر است!
سال 1396 از 10 رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی فقط رتبۀ 8 از تهران است و رتبۀ 1 از شهر سیرجان با جمعیتی حدود 324 هزار نفر است!
سال 1397 هیچ یک از رتبۀ برتر گروه آزمایشی علوم تجربی  از تهران نیستند و رتبۀ 1 این گروه آزمایشی، از شهر قوچان با جمعیتی حدود 101 هزار نفر است!
هیچ فکر کرده‌اید که چرا تهران با اینکه حدود 10 تا 12 میلیون نفر جمعیت دارد و دارای بهترین و بیشترین امکانات آموزشی و کمک آموزشی است، در گروه آزمایشی علوم تجربی، که بیشترین داوطلب و همچنین سخت‌ترین رقابت را دارد، موفق نیست؟ مگر مدارس غیرانتفاعی با شهریه‌های نجومی، دبیرانی با حق‌الزحمه‌های باور نکردنی، «سی دی»های آموزشی، کتاب‌های کمک آموزشی رنگ و وارنگ، مؤسسه‌های آموزشی و کلاس‌های متنوع کنکور، در تهران حضوری پر رنگ ندارند؟ مگر کتاب‌های کمک آموزشی، اول در تهران پخش نمی‌شوند؟ مگر همین مؤسسه‌هایی که معتقدند رتبه‌های برتر به یاری کتاب‌ها و آزمون‌های آنها، این رتبه را کسب کرده‌اند، جلسات توجیهی و رفع اشکال و ... برای دانش‌آموزان تهرانی نمی‌گذارند؟ ـ امتیازی که دانش‌آموزان سایر شهرها از آن محروم هستند ـ پس چرا دانش‌آموزان تهرانی نمی‌توانند در رقابت با داوطلبان شهرهای کوچک، که امکاناتشان بسیار محدودتر است، موفق گردند؟!

این همه، یعنی کنکور برخلاف تصور عده‌ای، راهی برای قبولی پول‌دارترین‌ها یا  افرادی که بیشترین امکانات را دارند، نیست؛ بلکه می‌توان با پشتکار و تلاش و مطالعه دقیق کتب درسی و برنامه‌ریزی حساب شده، بهترین شد؛ پس به جای آنکه فریب تبلیغات رنگارنگ مؤسسات به ظاهر علمی را بخورید ـ افرادی که داوطلبان را بیشتر به چشم چک بانکی می‌بینند ـ به خودتان متکی باشید و کتاب‌های کمک آموزشی را، به راستی، کتاب کمک آموزشی بدانید؛ نه کلید ورود به دانشگاه!  

  • sanjesh kalaleh

شرح زندگی کاشف داروی ضد سرطان 'سیستانین' از زبان خودش

sanjesh kalaleh | دوشنبه, ۱۸ تیر ۱۳۹۷، ۰۲:۳۰ ب.ظ




پروفسور رضا شیخ نژاد یکی از افتخارات بزرگ سیستان و ایران در نوشتاری که برای نشریه نی زار ارسال نموده است از زندگی پر افت و خیز خود می گوید و رسانه نی زار برای اولین بار زندگینامه ایشان را برای مطالعه خوانندگان خود قرار می دهد.
رضا شیخ نژاد پژوهشگر ایرانی، دکتری بیوشیمی از دانشگاه ایالتی جورجیا، فوق دکتری فیزیولوژی سلولی از دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی وین (دیترویت میشیگان)، فعالیت حرفه ای خود را در زمینه بیولوژی مولکولی سرطان در بنیاد تحقیقات سرطان میشیگان (انستیتو سرطان کارمانوس) آغاز کرد.
زندگینامه پروفسور شیخ نژاد:
گاهی زخمۀ ساز نوازنده ها، یا آواز ناگهانی پرندگان، تو را با خود به دور دست ها می برد؛ به جایی یا چیزی که اصلا قرار نبود به آن بیندیشی؛ به خاطره های دور از کودکی، یا طعم تجربه هایی در بزرگسالی. درست مثل داستان زندگی من...
داستانی که نه از آمریکای شمالی شروع می شود و نه در خاطرات خیابان های پر پیچ و تاب تهران توقف میکند. خیلی وقت است که آسمان همه جا را یک رنگ می بینم، اما برای من آبی همۀ آسمان ها از مرکز سیستان و بلوچستان، زاهدان آغاز شد.
درخانه ای از خشت و گِل به دنیا آمدم. خانه ای مثل باقی خانه های محله ی ما. اولین فرزند خانواده بودم. در آن روزگار کودکان بسیاری به دلیل سرخچه و دیگر بیماریهای اطفال به دوران بلوغ نمی رسیدند، و به این دلیل پدر و مادر نگران بقای من بودند. چهارساله بودم که سرخچه سراغ من هم آمد؛ داغ و عرق کرده. این یکی از دورترین خاطرات کودکی من است.
دور از انتظار پدر، مادر و حتی تنها پزشک زابل دکتر پسیان، زنده ماندم تا بالیدنم را ببینند.
پدرم ژاندرام بود. خواندن و نوشتن نمی دانست. درآمدش به قدر پوشاندن تن مان بود و چند قرص نان در سفره. اما من آن زمان هیچ کدامشان را درک نمیکردم. راضی بودم و خوشبخت. دنیا همانقدر بزرگ بود که می دیدیم و همانقدر پیچیده که میفهمیدیم.
بعدها وقتی در کلاس اول دو بخشی بودن مسواک و حوله را هجی میکردم، دریافتم که چیزهایی هم هست که ما از داشتن آنها محرومیم. دانستم که به این نداشتن ها فقر می گویند؛ چیزی که ما زیاد داشتیم اما آزارمان نمی داد. فقر در کنار ما بود، ولی مثل قبای تنمان به آن عادت کرده بودیم. البته مثل اغلب اهالی این سرزمین رنجدیده، دور افتاده و محروم...
شغل پدر، ما را ناگاه و بی خبر با خود می برد. هنوز دست به گردن رفیقی نشده، بار و بنه می بستیم، برای روستا یا شهری دیگر. تنهایی یار و همراه صمیمی من بود و بیابانهای سیستان و بلوچستان آموزگار صبوری که بسیار از او صبر و پایداری آموختم.
هنوز خاطرۀ بیایانهای دهپابید در ذهنم کاملا روشن است. دشت به دشت و افق تا افق بیابان بود با نقطه های سیاهی در دوردست. چیزی که مرا به رفتن فرامی خواند. پیمودن و کشف نقطه های سیاه در دور دست بود.
حالا که بر میگردم به نه سالگی و به خاطرۀ آن روز جمعه و نقطه ی سیاهی فکر میکنم که پس از پیمودن چند کیلومتر معلوم شد تک درخت انجیری بود در بیابانی بی آب و علف، انگار همیشه چیزی مرا به سوی خود فرا می خواند؛ دعوتی برای کشف ناشناخته ها. سوم ابتدایی را که در دهپابید تمام کردم، پدر بازنشسته شد و به زاهدان برگشتیم؛ به همان خانه ای که در آن متولد شدم.
دبیرستان را با رؤیای معلم شدن سپری کردم. در تصوراتم، خود را در قامت یک معلم در میان دانش آموزان، با کت و شلواری آراسته، کراوات و کفش چرمی خردلی رنگ می دیدم، که داشتنش از زمانی که آن را در پای معلم کلاس دوم ابتدایی، آقای غنی دیدم، آرزوی من بود. رؤیایی که خیلی هم دور از دسترس نبود. وقتی دیپلم گرفتم هیاهوی کنکور دادن و دانشگاه رفتن مرا هم به هیجان آورد. اما شرکت در کنکور و رفتن به دانشگاه که فقط در کلان شهرها وجود داشت، سرمایه ای میخواست که بادرآمد یک سرجوخه ی بازنشسته ممکن نبود.
وقتی زمان کنکور رسید، اسب رؤیاهای بسیاری از دانش آموزان هی شد، ولی من نمی دانستم اینبار باید چه سمتی را نشانه بگیرم. آیا باز هم میتوانستم از سر عادت به سوی ناشناخته ها بروم یا نه؟
مادرم به هر ترفندی که ممکن بود 50 تومان هزینۀ ثبت نام کنکور سراسری و 80 تومان ثبت نام کنکور دانشگاه شیراز را مهیا کرد تنها برای این که به خود و دوستانم ثابت کنم که من هم میتوانستم اگر امکانات مالی فراهم بود. اما نتیجه ها که آمد، انتخاب سخت تر شد. کشاورزی دانشگاه شیراز انتخاب اولم بود و زیست شناسی دانشسرایعالی تهران انتخاب دوم که پذیرفته شدم. دانشگاه شیراز هزینهاش سنگین بود، 2000 هزار تومان شهریه و هزینه ی زندگی که حداقل 300 الی 400 تومان برآورد میشد. ولی راه دانشسرایعالی با دادن تعهد دبیری و گرفتن اندک کمک هزینه ی تحصیلی هموارتر بود.
دانشسرایعالی را انتخاب کردم؛ اما هنوز هزینه ی سفر و اقامت در تهران تا دریافت اولین کمک هزینه، برای ما معضل بزرگی بود. مادرم پول نقد موجود برای مخارج خانه را که قبلا برای ثبت نام کنکور داده بود؛ آن چه از مال دنیا داشت، گردنبندی بود که به 300 تومان فروخت تا هزینه ی سفرم به تهران فراهم شود.
تهران، شهری عجیب، تو در تو، مبهم و راز آلود. شهری که تا دیروز همان نقطه ی سیاه و اسرار آمیزی بود در دوردستهای ذهن من؛ و حالا درخت انجیری شده بود که کودکانه دوست داشتم از شاخه هایش بالا رفته تا میوهاش را بچینم. اما آنچه مرا به دانشسرایعالی کشانده بود، امید به گرفتن کمک هزینۀ تحصیلی، ماهی 120 تومان بود.
قرعه به نام من افتاد تا زندگی روی آسودگی را بنماید. اما خوب میدانستم هیچ چیز در این جهان اتفاقی نیست. سرنوشت دیگری انتظار مرا می کشد. چهار سال دوره ی کارشناسی را به پایان رساندم و خدمت سربازی را هم ابتدا شش ماه در تبریز و بقیه را در تهران گذراندم. سرانجام رویای کودکی به حقیقت پیوسته بود. افسر وظیفه بودم با 2000 تومان حقوق ماهیانه که حالا میتوانستم حداقل گردنبند مادر را جبران کنم.
سربازی دورۀ خوبی بود برای تغییر کردن، بزرگ شدن و بزرگتر دیدن. برای انداختن طبل بزرگ زیر پای چپ و گام برداشتن با ریتم تازه ای. تحقق زود هنگام اولین رؤیای جوانی ام معلمی، مرا بر آن داشت که بزرگتر فکر کنم. هرچند شغل معلمی را بسیار دوست داشتم و به یقین میتوانستم به زندگی خودم و خانواده اندکی سر و سامان بدهم؛ اما به افق های دیگری اندیشیدم. چیزی در آن سوی افق ذهنم را به خود مشغول کرده بود.
سفر به ینگه دنیا (آمریکا) آغاز تجربۀ نویی بود از فرهنگ، زبان، علم و زندگی. درک دنیای مردمان سرزمینی دیگر با آرزوها، افقها و ناشناخته های جدید. تحصیلم را در ایالت کارولینای شمالی آغاز کردم. پس از دوره ی شش ماهه ی زبان وارد دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی شدم. بورسیه ی بودم و هزینه ی تحصیل و زندگی بر عهدۀ دانشگاه بلوچستان بود. اما پس از دو ترم تحصیل، با پیروزی انقلاب اسلامی، شرایط تغییر کرد. دامنۀ موج تغییرات به ما هم رسید. طی نامه ای که از دانشگاه دریافت کردم، بورسیۀ همۀ دانشجویان خارج از کشور تا اطلاع ثانوی قطع شد و بار دیگر زندگی روی سختش را به من نشان داد. اما چند ماهی با کار در پمپ بنزین، روی پای خود ایستادم تا توانستم از دانشگاه دیگری در همان ایالت پذیرش همراه با کمک هزینه ی تحصیلی دریافت کنم.
با پایان دورۀ فوق لیسانس، طبق تعهد اخلاقی که داده بودم برای بازگشت به ایران منتظر دستور دانشگاه شدم اما به نامه ام پاسخی داده نشد. به گذشته ام که فکر میکردم: پدر، مادر، سرخچه، زابل، خاش، دهپابید، زاهدان، دبیرستان، کنکور، لیسانس و فوق لیسانس، همه نشان از موفقیت بود و میتوانستم با سربلندی برگردم. اما از طرفی احساس میکردم هنوز در نیمۀ راهم و باید راهی را که آغاز کرده ام تا پایان، که گرفتن دکترا بود، ادامه دهم. به دلیل نگرفتن جواب از ایران برای گرفتن دکترا در رشته بیوشمی، به دانشگاه ایالتی جورجیا در شهر آتنز رفتم. در این دوره افت و خیز چندانی نبود. با داشتن کمک هزینه ی تحصیلی قابل ملاحظه ای بابت تحقیقات، این دوره هم با موفقیت به پایان رسید و سرانجام موفق به دریافت درجه ی دکترا شدم. پس از پایان این دوره هم دانشگاه بلوچستان به نامه ام پاسخ نداد که به ایران برگردم.
شاید کوچ کردن از دیاری به دیاری دیگر هم سرنوشتی بود که از پدرم به ارث برده بودم. پسرم هنوز پنج ساله و پیش دبستانی بود که از ایالت جورجیا به میشیگان کوچ کردم تا دو سال دوره ی فوق دکترا در زمینه ی فیزیولوژی سلولی را بگذرانم. در این دوره موفق به کشف پروتئین مهمی شدم که بودجه تحقیقاتی کلانی از بنیاد ملی علوم آمریکا را به خود اختصاص داد. این تجربه و مقالاتی که به چاپ رسید نظر بنیاد تحقیقات سرطان میشیگان را جلب کرد و به این دلیل پیشنهاد کار در این مرکز را دریافت کردم. تحقیق در زمینه ی سرطان بسیار وسوسه انگیز بود.
مدتی طول کشید تا دریابم که موفقیت همیشه لباس زیبا به تن نمی کند. گاهی تلخ می نماید و بعد شیرین جلوه میکند. سرطان انگار نقطه ی سیاه دیگری بود که این گونه و در این زمان خودش را به من نمایاند. موضوع مهمی که انگار همۀ این سالها ذهنم به آن خیره بود و چشمم مثل همیشه خیره به دور دستها، ناشناختهای خودش را نمایانده بود و حالا نوبت من بود که در تعقیب آن قدم در راه تازه بگذارم و احیانا درخت انجیر دیگری را کشف کنم. راستی چرا درخت انجیر؟ و چرا اولین کشف من در بیابانهای اطراف دهپابید، درخت انجیر بود؛ آن هم فقط یک تک درخت در بیابانی بی آب و علف؟ این هم رازی است که نیاز به کشف مجدد دارد. سرطان، این بیماری اسرارآمیز شاید بزرگترین معضل تاریخ بشر باشد که قرنهاست دانشمندان، از رازی و ابن سینا گرفته تا دانشمندان بزرگ معاصر، همه را به چالش کشانده است.
این خاطره را دوست دارم چرا که ناخودآگاه به پسرم پاسخ داده بودم. من و پسر ده ساله ام داوود در مرکز تحقیقات سرطان میشیگان، با هم مختصر گفتگویی داشتیم بی آن که اگاهانه بدانیم چه میگوییم. خاطره ی این گفت و شنود را دوست دارم چون در جمله ی پسرم احساس غروری کودکانه ولی همزمان قهرمانانه ای می یافتم. 'پدر، میخواهم تو داروی سرطان را پیدا کنی'.حسی از جنس احساس کودکانه من نسبت به پدرم، ژاندارمی که شب و روز مراقب بود دزدی یا قاتلی به خانه ی کسی نزند. حالا من آن ژاندارمی بودم که باید مراقب باشد تا سرطان، این دزد جان و قاتل نابکار به خانۀ کسی نزند.
چند سالی گذشت و من در این مدت بارها به قولی که به پسرم داده بودم فکر می کردم. عذاب وجدان داشتم که باید به قولم عمل کنم. حالا که من قهرمان آرزوهای او هستم نباید نا امیدش کنم. به این دلیل با جدیت بیشتر به بیماری سرطان فکر کردم و در شناخت آن کوشیدم. سعی کردم با شناخت کامل علم روز در این زمینه راه حلی پیدا کنم.
شبها را با رویای کشفی تازه صبح میکردم و روزها را با هیجان آزمایش های مختلف به شب می رساندم. خیال موفقیت و تصویر چهره های رنجور بیماران همیشه با من بود. خستگی را ندیده می گرفتم و این گونه روزها و ماه ها گذشت تا بالاخره سرنخی پیدا شد و آزمایشها را با هیجان وصف ناپذیری آغاز کردم. دوست داشتم روز موعود که نتایج کار کامل میشد، طعم پیروزی و یا تلخی شکست را بچشم. شکست یا پیروزی؟
نتیجه ی اولین آزمایش هیجان انگیز بود به طوری که در پوستم نمی گنجیدم. اما پس از فروکش کردن هیجانات اولیه متوجه شدم که رسیدن به مقصد نهایی کار بسیار دشواری بود، کاری که از یک نفر ساخته نبود.
در آن زمان هزینۀ یک دارو از شروع تحقیق تا زمان ورود به بازار 400 میلیون دلار بود (امروزه طبق برآورد دو سال قبل، این هزینه به یک و نیم میلیارد دلار رسیده است). از آنجا که این ایده سالها جلوتر از علم روز بود مرکز تحقیقات ارزش آن را درک نکرد که سرمایه گذاری کند اما سالها بعد که متوجه اهمیت قضیه شدند، حسرت خوردند. اما از آنجا که من به درستی این ایده ایمان داشتم، با سرمایۀ شخصی و گرفتن مقدار زیادی قرض از دوستان و آشنایان توانستم کار را اندکی پیش برده و اختراع را به ثبت برسانم. پس از ثبت اختراع تصمیم گرفتم که این فناوری نوین را به ایران منتقل کنم تا از این راه به مملکت و مردم وطنم خدمتی کرده باشم. فکر میکردم از چنین پروژهای استقبالی شایان خواهد شد. اما پس از مدتی گفتگو با چند مرکز دانشگاهی، حداکثر پیشنهادی که برای انجام این تحقیق دریافت کردم، 100 میلیون تومان بود. تقصیری هم نداشتند چون چنین پروژهای با این وسعت در سیستم تحقیقاتی ما قابل تعریف نبود. از طرفی باور کردنش هم برای بسیاری از هموطنان راحت نبود. مگر میشود کسی که دیپلم از زاهدان دارد و لیسانس از دانشسرایعالی چنین ادعایی در سطح جهانی داشته باشد در حالی که بزرگترین دانشمندان شرکتهای بزرگ دارویی دنیا، انستیتوی ملی سرطان آمریکا و دانشگاههای بزرگی مثل هاروارد چنین موفقیتی نداشتهاند؟ وقتی مطمئن شدم انجام این کار در ایران ممکن نیست، ناچار به آمریکا بازگشتم. حالا خودم نقطهی سیاهی بودم که باید خود را کشف میکردم.
در آمریکا، پس از یک سال تلاش بی وقفه موفق شدم توجه یک شرکت کوچک سرمایه گذاری را به این پروژه جلب کنم. قرار داد را با عجله بدون مشورت با وکیل حقوقی امضا کردم. غافل از این که تبصره های ناعادلانه ای در قرارداد گنجانده بودند که ضررهای مالی زیادی را میتوانست تحمیل کند و دست آنها را برای فسخ قرارداد باز گذاشته بود. در حالی که پس توقف چند ماهه و فسخ قرارداد من کار را با سرمایه ای بیشتر ادامه دادند.
تحمل این شکست سخت تر از مشکلات قبلی بود. البته بی تجربگی من و اعتماد به قولهایی که داده بودند، دلیل اصلی این شکست بود. احساس میکردم که دیگر توان بلند شدن و از صفر شروع کردن را ندارم. گاهی آرزو میکردم کاش هرگز چنین کشف و اختراعی صورت نمیگرفت تا مثل دیگر همکاران روی پروژههای معمولی کار و در آرامش زندگی میکردم. خسته و افسرده، مدام به این فکر میکردم که کاش چنین میکردم و یا کاش چنان میشد. شرکت البته با سرمایه ی چند میلیون دلاری کار را دنبال میکرد و نتایج شگفت انگیزی به دست می آمد.
احساس میکردم زندگی و عمرم را روی یک آرزو قمار و باخته بودم. در حالی که گروهی با قراردادهای ناعادلانه آن چه را متعلق به من بود، تصاحب کرده بودند. احساس میکردم پاره ای از وجودم به یغما رفته بود. دو سال پس از فسخ قرار داد، برای ثبت اختراعات در کشورهای دیگر نیاز به موافقت و امضای من بود که زیر بار نرفتم تا کار به دادگاه کشید. از آنجا که هزینه وکیل بسیار زیاد بود و من هم پولی در بساط نداشتم، خودم در برابر سه وکیل شرکت از خودم دفاع کردم. در این کشمکش، نکته مهمی را به اثبات رساندم و به این دلیل شرکت پیشنهاد کرد تا برای رسیدن به توافقی جدید مذاکره کنیم. بی تجربگی بار دیگر باعث شد به حق واقعی خود نرسم. اما به هر حال توافق شد و پس از آن من سعی کردم همه ی این اتفاقات ناخوشایند را فراموش کرده، به فال نیک بگیرم و با قدرت و اعتماد به نفس بیشتری به تلاش خود ادامه دهم.
من توانستم این نکته را به خوبی به خود بقبولانم که تلاش آنها برای به ثمر رساندن طرحی که حاصل یک عمر تحصیل و تحقیق و تلاش بود، برای من بسیار ارزشمند است. ارزش معنوی این که دارویی جان بیماری را نجات دهد بیش از همه ثروتهای دنیاست. این تفکر جان تازهای به من بخشید و سعی کردم با فراموش کردن همه بی عدالتیها، رابطهی دوستانهای با افراد این شرکت داشته باشم و بارها از تلاش آنها قدردانی کردم.
زمان کمک کرد تا احساس شکست به احساس مثبتی تبدیل شود. پیشرفت و موفقیت این شرکت اعتماد بنفس را بیش از پیش به من برگرداند. این که توانسته بودم با چند سال تحقیق، تحقیقات بیش از نیم قرن دانشمندان دنیا را به چالش بکشم، احساس فوق العاده ای بود. در دو سه سال اخیر بسیاری از بیمارانی که با بهترین داروهای نیم قرن اخیر آمریکا درمان نشده بودند، سرطان شان برگشته بود و دیگر به هیچ دارویی پاسخ نمیداد، با داروی من درمان شدند، به طوری که سرطان شان محو شد. این نتایج در پنجاه و پنجمین کنگره خون آمریکا توسط پزشکانی که دارو را به بیمار تزریق کردند، گزارش شده است. احساسی بهتر از این با هیچ ثروتی قابل مقایسه نیست.
من به این حقیقت رسیدم که اگر رؤیای معلمی، درس خواندن در آمریکا، پژوهش، تحقیق و بالاخره رؤیای شکست سرطان همه و همه توانسته بود تحقق پیدا کند، پس چرا باز هم برای تحقق ایدۀها و آرزوهای بهتر و بیشتر تلاش نکنم. از سختیها و دردهای گذشته ی بریدم و با اتکا به تجربیات خوب گذشته و با توکل به خدایی که همیشه همراه، حامی و نظاره گر بوده است قدم در راه تازه ای نهادم. این بار با افکار تازه، تجربه ی علمی گذشته برای ادای دین به ایران برگشتم تا دنباله ی کارهای تحقیقاتی را در مملکت خودم ادامه دهم. این زمان تحقیقات در ایران از اهمیت بیشتری نسبت به گذشته بر خوردار بود. برخوردها اندکی جدی تر و صمیمانه تر از قبل شده بود. اما هنوز هم نتیجه ی بسیاری از جلسه های پی در پی با مسئولان محترم و دست اندرکاران، وعده هایی بود که کمتر عملی میشد.
بالاخره کار در تهران آغاز شد. با همۀ مشکلات، بد قولی ها، مشکلات تحریم، کارشکنی ها و اتفاقات ریز و درشتی که در تمام 7 سال گذشته همراه ما بود، یاد گرفتم صبور و امیدوار باشم و از موانع عبور کنم. حالا با گذر از همۀ این سختیها امروز به نتایج مهمی دست یافتهایم؛ اختراع تکنولوژی بهتری برای تولید داروهای مؤثرتر و ارزشمندتر، حاصل ایستادگی و تلاش بی وقفه است برای هدفی مقدس. یاد گرفتم که هیچ تلاشی بیهوده نیست.
نام داروی جدید را سیستانین گذاشته ام، به یاد پدر، مادر، اجداد و بیابانهای خشک سرزمینی که همیشه دوست خواهم داشت. ساخت داروی سیستانین از اول شهریور 1394، در شرکت دانش بنیان 'اوشیدا نوین دارو' با حمایت دولت آغاز شده است تا مراحل اولیه تحقیقاتی را طی کند. امیدوارم که سال آینده فاز بالینی این دارو آغاز شود و سعی کنیم که زودتر از داروی قبلی (آمریکا)، این دارو وارد بازار ایران و سپس به عنوان یک فرآوردهی صد در صد ایرانی وارد بازار دارویی دنیا شود. این دارو مهمترین داروی ضد سرطان و مورد استفاده بیش از 4 میلیون بیمار سرطانی در دنیا است که در 20 سال گذشته هیچ شرکتی در دنیا قادر به ساخت آن نبوده است.
امروز پس از گذشت بیش از نیم قرن، در میان هموطنانم در تهران اما تنها زندگی میکنم. تنهایی که از کودکی با من همراه بوده ولی گهگاهی دوستان و آشنایان میان من و تنهای ام قرار میگیرند. نه فقط تنهایی، بلکه هیچ چیزی در زندگی ام تغییر چندانی نکرده است،
همچنان دوست دارم که ساده زندگی کنم. حالا همه ی دلخوشی ام چیدن میوه از درختی است که سالها پرورانده ام. میوهای که امیدوارم کام همه را شیرین کند.


  • sanjesh kalaleh

پس از کنکور؛ «باید» ها و «نباید» ها

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۱۷ تیر ۱۳۹۷، ۰۳:۰۲ ب.ظ

دوران کنکور معمولاً یکى از پر تنش‌ترین دوران‌های زندگى است. مطمیناً به خاطر سپردن حجم زیادى از اطلاعات و گوشزد مداوم اطرافیان در مورد مهم بودن این آزمون و تاثیر آن بر آینده شما، استرس زیادى را به شما وارد کرده است.  حال که این آزمون را پشت سر گذاشته‌اید، بدانید دورانى که باید منتظر نتایج بمانید نیز خود دورانى پر استرس محسوب می‌شود؛ بخصوص اگر ندانید که نتایج این آزمون چه خواهد شد، و تا مشخص شدن نتایج، احساس بلاتکلیفى خواهید داشت؛ اما باید بدانید که مهم نیست کنکور را چگونه پشت سر گذاشته‌اید، و در این مقطع، استرس هیچ کمکى به شما نمی‌کند؛ البته حرف زدن در این مورد، بسیار آسان‌تر از عمل کردن به آن است. برخى از شما ممکن است در زمانی که منتظر نتایج اولیه آزمون سراسری هستید، مرحله بعدى را در ذهن خود برنامه‌ریزى کرده باشید، ولى برخى هنوز برنامه خاصى را براى بعد از آزمون سراسری خود نریخته‌اند. به هر حال، واقعیت این است که در نهایت همه باید منتظر نتایج کنکور شوید. اگر شما هم جز آن دسته افرادى هستید که بعد از کنکور همچنان استرس دارند، نگران نباشید! در اینجا راهکارهایى را خواهیم گفت تا در این دوران از استرستان کاسته شود.  
- برخى از افراد، از اینکه بلافاصله با دوستانشان در مورد آزمون سراسری و سؤالات آن صحبت کنند آرام می‌شوند. صحبت در مورد اینکه چه سؤالاتى را درست پاسخ داده و چند درصد اشتباه داشته‌اید و مقایسه خود با دوستانتان، کاری است اشتباه؛ مخصوصاً در مورد آزمونی مانند کنکور که نتایج آن را نمی‌توان به این راحتى حدس زد و یا خود را با دیگران مقایسه کرد. انجام این کار، تنها موجب افزایش بی‌مورد استرس در شما شده و بدون اینکه از نتیجه امتحان خود مطمین باشید، باعث می‌شود که خود را دچار ناراحتى و دلهره کنید. به خاطر داشته باشید که همواره بعد از یک آزمون پر استرس، مغز شما قادر به فکر کردن به صورت منطقى و درست نیست و احتمالاً شما بلافاصله بعد از امتحان، احساس خواهید کرد که عملکردى بسیار بدتر از عملکرد واقعى خود داشته‌اید. به خود فرصت دهید و صبر کنید تا آرام شوید و بعد نتایج آزمون را با خود بررسى کنید. 
- حتى اگر پاسخ صحیح سؤالات را هم بررسی کرده باشید، مطمیناً نمی‌توانید نتیجه اصلى را درست همان طور که هست پیش بینى کنید. همچنین اگر هم مطمین باشید که نتیجه دلخواه خود را نخواهید گرفت، باید به خاطر داشته باشید که همواره انتخاب‌هاى دیگرى هم به غیر از آنچه ایده آل شماست وجود دارد، و بهتر است که همه انتخاب‌ها و گزینه‌هاى موجود را در نظر بگیرید تا بتوانید بعد از مشخص شدن نتایج،  بهترین تصمیم را بگیرید. این فکر اشتباه را که فقط یک انتخاب یا یک رشته خاص می‌تواند موجب موفقیت شما شود، از خود دور کنید.
- به فعالیت و ورزش بپردازید. ممکن است که درست بعد از کنکور، چندان حس و حال اینکه یک ورزش جدى را شروع کنید نداشته باشید، ولى می‌توانید ورزشى متعادل را آغاز کنید؛ بخصوص که بسیارى از کنکوری‌ها در سال آخر تحصیلى خود و قبل از کنکور، از ورزش کردن غافل می‌شوند. ورزش به شما آرامش می‌دهد، در بدن شما آندورفین ایجاد کرده و مانند یک مسکن طبیعى عمل می‌کند. سعى کنید که ورزش‌هاى پر تحرک و هوازى، مانند دویدن، شنا، دوچرخه سوارى و حتى تند راه رفتن را امتحان کنید. ورزش، نه تنها از استرس شما می‌کاهد، بلکه وضعیت خوابتان را نیز بهتر کرده و بر حال عمومى شما نیز تاثیر بسیار مثبتى می‌گذارد. اگر از ورزش کردن روزانه به طور مستمر تنبلی‌تان می‌آید، از برنامه ورزشى چند روز در هفته آغاز کنید.    
 - فعالیت‌هایى را که به آن علاقه‌مند هستید دوباره از سر بگیرید. بسیارى از کنکوری‌ها در سال آخر قبل از کنکور، فعالیت‌هاى خارج برنامه و تفریحى خود را به دلیل حجم درسى بالا کنار می‌گذارند. صرف نظر از نتیجه آزمون سراسری، اکنون وقت آن است که به دلیل درس خواندن‌ها و تلاش‌هایى که براى این آزمون کرده‌اید، خود را تشویق کرده و از  اوقات فراغت خود لذت ببرید و به انجام فعالیت‌هایى که به آنها علاقه‌مندید بپردازید. اکنون بهترین فرصت است تا هنر، موسیقى، نقاشى و هر فعالیت مفیدى را که از انجام آن لذت می‌برید،  دنبال کنید. 
- کارى انجام دهید که شما را بخنداند. فیلم کمدى تماشا کنید و با کسانی که به شما انرژى مثبت می‌دهند معاشرت کنید و این گونه از فشار درسى که در سال‌هاى اخیر روى شما بوده است، دور شوید. مطالعات نشان داده است که احساسات هم درست مانند یک بیمارى ویروسى می‌توانند منتقل شوند. اگر با کسانى باشید که همواره از نتایج امتحان اضطراب دارند و مدام درباره آن صحبت می‌کنند، شما هم به آرامش نخواهید رسید. 
- از نشخوار افکار خود بپرهیزید. نشخوار کردن افکار، یک چرخه معیوب است که باعث می‌شود شما مدام به یک موضوع خاص فکر کنید؛ بدون اینکه موضوع جدیدى براى اضافه کردن به افکارتان وجود داشته باشد. این حالت بعد از امتحان زیاد اتفاق می‌افتد؛ ولى باید به خاطر داشته باشید که نگرانى درباره موضوعى که در مورد آن دیگر کارى از دست شما ساخته نیست، نه تنها تاثیر مثبتى نخواهد داشت، بلکه استرس شما را بیشتر خواهد کرد. روش‌هایى براى مقابله با این چرخه معیوب وجود دارند: اول اینکه به جاى تکرار افکار بیهوده، به دنبال راه حل باشید. نگران بودن در مورد نتایج بد امتحان که گذشته است، هیچ چیز را در مورد آن تغییر نمی‌دهد، ولى می‌تواند روى عملکرد شما در آینده تاثیر بگذارد. سعى کنید دلایلى را که موجب شده‌اند شما به نتیجه دلخواه خود نرسید پیدا کرده و در آینده از آنها درس بگیرید. انجام این کار، عملکرد شما را در آینده مثبت خواهد کرد. دوم اینکه سعى کنید بفهمید که از چه چیزى نگرانید. معمولاً بخشى از استرس امتحان مربوط به مسایل بعد از امتحان است. اینکه دیگران در مورد شما چه فکر می‌کنند و چگونه در مورد شما قضاوت می‌کنند یا چه انتظاراتى از شما دارند، ممکن است که شما را نگران کند. فهمیدن دلیل واقعى نگرانی‌تان می‌تواند به شما کمک کند تا بتوانید با چنین مسایلى راحت‌تر کنار بیایید، و در آخر، یک بازه زمانى ٢٠ تا ٣٠ دقیقه‌اى را براى "نگران بودن" خود تعیین کنید. انجام این امور به شما کمک می‌کند تا به جاى نادیده گرفتن نگرانی‌هایتان، تنها در این بازه زمانى که مشخص کرده‌اید نگران باشید. زمان بگیرید و با تمام شدن وقتِ "نگرانى"، شروع به پرورش افکار مثبت در ذهنتان کنید. 
- زمان دقیق اعلام نتایج را به خاطر بسپارید. این موضوع به شما کمک می‌کند تا به جاى نگرانی‌هاى هر روزه، تا زمانی که نتایج مشخص شوند، از استرس و اضطراب دور باشید. 
- به خودتان در رسیدن به اهدافتان کمک کنید. اگر در این مقطع، مهم‌ترین افکارتان این است که بعد از گرفتن نتایج چه تصمیمى باید بگیرید، اکنون بهترین زمان است که می‌توانید براى رسیدن به تصمیم درست به خود کمک کنید. اول از همه از خود بپرسید که "من به طور ذاتى در انجام چه کارهایى ماهر هستم؟" "از انجام چه کارهایى بیشتر لذت می‌برم؟" شاید حتى در مدتى که مشغول آماده شدن براى کنکور بوده‌اید، فرصت کافى براى فکر کردن به این موضوعات را نداشته‌اید، و اکنون فرصتى است تا مسیرها و اهداف احتمالى زندگى خود را مشخص کنید، و البته این تصمیمات در طول زمان ممکن است که تغییر کنند؛ ولى به طور قطع، اولین قدم، همین مشخص کردن هدف و مسیر خواهد بود. 
- بر اساس نتایجى که ممکن است از آزمون سراسری‌تان بگیرید، در ذهن خود برای گرفتن چندین تصمیم و دست زدن به چند انتخاب برنامه‌ریزى کنید. برنامه اولیه را براى زمانى بریزید که نتیجه کنکور به همان خوبى یا حتى بهتر از آنچه فکر می‌کردید، شود. تصمیم دوم خود را براى زمانى بگیرید و هدف‌گذارى کنید که نتیجه، بدتر از انتظار شما شود، ولى هنوز براى شما بدترین حالت ممکن نیست، و برنامه ریزى سوم را براى زمانى به طور آماده در دست داشته باشید که احتمال دارد بدترین نتیجه ممکن را از کنکور بگیرید. در مورد این برنامه‌ها با خانواده خود و اطرافیان و نزدیکانتان نیز صحبت کنید تا در گرفتن تصمیمات درست، آن هم در چنین دوران پر استرسى، به شما کمک کنند. این برنامه‌ریزی‌ها استرس شما را به میزان زیادى کم کرده و به شما کمک می‌کنند تا خود را براى رویارویی با هر نتیجه‌اى آماده کنید، و حتى در بدترین حالت ممکن، بتوانید بر خودتان مسلط شده و یک تصمیم درست و منطقى بگیرید.  
- همواره به خود یاد آورى کنید که شما تنها می‌توانستید تا همین جا هر آنچه را که از دستتان بر می‌آمد براى گرفتن بهترین نتیجه در کنکور انجام دهید و از این به بعد دیگر نتیجه این آزمون در کنترل شما نیست و شما در مورد نتیجه آن کارى نمی‌توانید انجام دهید. فکر کردن به «اما» ها و «اگر» ها، تنها وقت شما را تلف خواهد کرد. از سرزنش کردن خود دست بکشید و خود را از فکر و خیال بی‌مورد خلاص کنید. گذشته را کنار گذاشته و به آینده فکر کنید. 
- و بالاخره مهم­ترین کاری که می توانید در این روزها انجام دهید، اطلاع از رشته‌های دانشگاهی و مراکز آموزش عالی است. سعی کنید که دربارۀ همۀ رشته‌ها (هر چند در ابتدای امر حس می‌کنید که به آنها علاقه‌ای ندارید) اطلاعات کسب کنید و با دانشگاه‌های مختلف و امکانات آنها آشنا شوید؛ زیرا زمانی که نتایج اولیه آزمون سراسری اعلام می‌شود، فرصت شما برای انتخاب رشته کم است و زمان زیادی برای کسب اطلاعات کافی در این زمینه ندارید. برای کسب اطلاع در این مورد، می‌توانید به موتورهای جست و جوگر، سایت‌های دانشگاه‌ها، فارغ‌التحصیلان سال‌های اخیر یا دانشجویان سال‌های سوم و چهارم رشته‌های مختلف و کتاب‌هایی که در زمینه آشنایی با رشته‌های دانشگاهی نگاشته شده‌اند، مراجعه نمایید. 
  • sanjesh kalaleh

آخرین روزهای باقی مانده تا کنکور

sanjesh kalaleh | دوشنبه, ۴ تیر ۱۳۹۷، ۰۲:۲۶ ب.ظ
تا برگزاری آزمون سراسری سال 1397، چند روز بیشتر باقی نمانده است. به همین خاطر، مناسب دیدیم که در ستون «یادداشت هفته» واپسین شماره پیش از برگزاری آزمون سراسری، از چگونگی استفاده بهینه از روزهای آخر مانده به آزمون سراسری و جلسه آزمون با شما سخن بگوییم.
الف آخرین روزهای باقی مانده تا کنکور
1- چند روز قبل از آزمون را به استراحت بپردازید و در این هنگام، دیگر مطالعه مطالب جدید را کنار بگذارید؛ زیرا در این روزهای آخر، این مطالعه فقط استرس شما را بیشتر می‌کند و هیچ ثمری برایتان نخواهد داشت.
2- در این روزها به شناسایی دقیق و کامل حوزه امتحانی خود بپردازید. برای انجام این کار، بهتر است که به شناسایی حوزه امتحانی‌تان از روی نقشه شهر یا منطقه محل سکونتتان اکتفا نکنید؛ بویژه در شهرهای بزرگ یا بسیار بزرگ مانند تهران، شخصاً به شناسایی مسیر رفت و آمد و همین‌طور خطوط تاکسیرانی، اتوبوسرانی، مترو و ... بپردازید تا در روز برگزاری آزمون، هنگام خروج از خانه، با خاطری آسوده به سمت محل برگزاری کنکور حرکت کنید.
3- سعی کنید که در این چند روز باقی مانده تا کنکور، اوقات خود را در کنار خانواده سپری کرده و در این کانون گرم، آرامش لازم را برای حضور در جلسه آزمون سراسری برای خود فراهم نمایید.
4- از پناه بردن به افکار وسواس‌گونه راجع به همه چیز، بویژه موفق شدن یا نشدن در آزمون سراسری، پرهیز کنید. به خاطر داشته باشید که برای موفقیت در آزمون سراسری پیشِ رو، به فکری باز و ذهنی پویا و پر نشاط نیاز دارید؛ پس آن را پریشان نکنید.
5- شب برگزاری کنکور، حتماً غذای کافی اما سبک بخورید و از خوردن غذاهایی که تا به حال نخورده‌اید یا آن دسته از غذاهایی که دارای چربی زیاد و میزان نشاسته بالایی هستند، خودداری کنید؛ همچنین از مصرف مواد کافیین‌دارکه موجب بالا رفتن اضطراب می‌شود، خودداری نمایید.
6- شب برگزاری کنکور، زودتر از شب‌های پیش از آن و به اندازه کافی بخوابید تا سر جلسه آزمون، خواب‌آلود نباشید.
ب روز آزمون سراسری
1- صبح روز آزمون، حداقل یکی دو ساعت زودتر از روزهای قبل از خواب برخیزید.
2- برای بیدار شدن بی‌دغدغه از خواب، می‌توانید به یکی از اعضای خانواده بسپارید که شما را بیدار کند تا آنکه نگران شنیدن زنگ ساعت باشید.
3- اگر به استحمام روزانه عادت دارید، حتماً قبل از خوردن صبحانه و خروج از خانه، برای شروع یک صبح با نشاط، این کار را انجام دهید.
4- صبحانه‌تان را که لازم است شامل مواد مغذی و قندی مثل، مربا، کره و عسل باشد، به طور کامل میل کنید تا از جهت خون‌رسانی به قوای فکری شما در جلسه آزمون، خللی ایجاد نشود.
5- وسایلی که در روز برگزاری آزمون لازم است به همراه خود داشته باشید شامل: شناسنامه یا کارت ملی عکس‌دار، کارت ورود به جلسه، مداد مشکی نرم و پر رنگ به تعداد کافی، پاک‌کن و تراش را از قبل آماده کنید. ضمناً از بردن وسایلی چون تلفن همراه یا ماشین حساب و ... به همراه خود در جلسه آزمون، خودداری نمایید؛ چون به همراه داشتن وسایل پیشگفته در سر جلسه آزمون سراسری، حتی اگر از آنها استفاده نشود، تخلف و تقلب محسوب می‌شود.
6- یک بطری متوسط آب یا آب میوه شیرین، همراه چند شکلات، با خود به جلسه آزمون ببرید تا هنگام تشنگی یا افت فشار خون، از آنها استفاده نمایید.
7- با کفش و لباس مناسب، راحت و خنک در جلسه آزمون حضور یابید.
8- یک ساعت پیش از آغاز آزمون، در حوزه امتحانی خود حضور پیدا کنید و احتمال بروز یا ایجاد مشکلاتی در مسیر حوزه امتحانی چون ترافیک و ... را  نیز در نظر بگیرید.
9- آزمون خود را با یاد خدا آغاز کنید و برای آرامش بیشتر، تنها به او پناه ببرید.
10- پرسش‌ها را به دقت بخوانید و سپس به انتخاب «درست‌ترین» گزینه هر پرسش بپردازید.
11- مواظب باشید که اگر پاسخ سؤالی را نمی‌دانید، به طور حدسی و تصادفی به انتخاب یکی از چهار گزینه نپردازید؛ زیرا در صورت انتخاب پاسخ غلط، نمره منفی برایتان منظور خواهد شد. همچنین اگر به سؤالی پاسخ ندادید، کنار شماره سؤال در دفترچه سؤالات علامت بگذارید تا دچار اشتباه نشوید.
12- وقت لازم برای پاسخ به هر سؤالی را در نظر داشته باشید و سعی کنید که با پاسخ به پرسش‌های آسان‌تر در آغاز، زمانی را برای پاسخ دادن به پرسش‌های دشوار پس‌انداز کنید و در آخر نیز به حل سؤالات دشوارتر بپردازید.

موفق باشید 

  • sanjesh kalaleh

اگر می‌خواهید آزمون موفقی داشته باشید

sanjesh kalaleh | يكشنبه, ۳ تیر ۱۳۹۷، ۱۱:۲۶ ق.ظ

اگر می‌خواهید آزمون موفقی داشته باشید

باور کنید که خیلی مهم است؛ آن‌قدر که حتی اگر بیشتر آنها را بارها شنیده باشید، خواندن و عمل کردن به آنها یک  ضرورت است؛ زیرا به تجربه دیده‌ایم که بعضی از داوطلبان به این موارد بی ­اعتنایی کرده‌اند و بهره‌ای جز پشیمانی نصیبشان نشده­ است.
هفتۀ آخر پیش از کنکور
* در این  چند روز باقی مانده تا آزمون سراسری، از فست فودها و در کل، مصرف غذای بیرون دوری کنید. بی‌شک غذای منزل سالم­تر است و اگر غذای منزل را استفاده کنید، احتمالش کمتر است که دچار مسمومیت یا ناراحتی­های گوارشی شوید.
* صبح­ ها زود از خواب بیدار شوید و شب‌ها زودتر از قبل بخوابید. خوب است از ده شب به بعد مطالعه نکنید تا ساعت فیزیولوژیک بدن شما برای حضور در جلسۀ آزمون آماده شود.
* خوردن صبحانه را فراموش نکنید.خوب است که در این چند روز، صبح زود صبحانه میل کنید و از همان مواد غذایی که در روز آزمون استفاده خواهید کرد، بخورید تا بدنتان برای پذیرش آن مواد غذایی آماده باشد؛ نه اینکه به دلیل جدید بودن مواد غذایی یا متفاوت بودن ساعت صبحانه، دچار ناراحتی گوارشی گردید.
* قهوه، چای، کولاها و شکلات، کافیین دارند و مصرف زیاد کافیین، استرس زاست. کافیین که یک مادۀ محرک است، ترشح اسید معده و هورمون­های تیروییدی را بیشتر می­کند. این مساله، ضمن ایجاد اضطراب، فعالیت کلیّه‌ها را بیشتر می‌کند و عامل دفع ادرار بیشتر می­شود که خود این امر در سر جلسۀ آزمون، می­تواند برای داوطلب آزار دهنده باشد.  
برخی از داوطلبان، کافیین را به عنوان عاملی محرک برای افزایش انرژی مصرف می­کنند. این یک احساس کاذب از انرژی است و در واقع غدد فوق کلیوی را خسته می‌کند؛ چون هورمون‌های آدرنالین که هورمون‌های استرس نامیده می‌شوند، از غدد فوق کلیوی ترشح می‌شود. همچنین کافیین می‌تواند باعث سردرد شود.
 
 
 
* تا یک روز مانده به برگزاری آزمون سراسری، می‌توانید به مرور نکته ­ها و یادداشت­ های خود بپردازید؛ نکته‌هایی که یا بسیار مهم هستند یا به تجربه متوجه شده‌اید که فرّارند و نیاز است که تا آخرین مهلت باقی‌مانده، به مرور آنها بپردازید. خواندن مطالب جدید در این چند روز باقی مانده، صحیح نیست؛ زیرا در ذهن شما تثبیت نخواهند شد و فقط  بر اضطراب و نگرانی شما خواهند افزود.
* از تلفن کردن به دوستان و پرسش از اینکه چقدر مطالعه کرده‌اند، بپرهیزید؛ چون اگر عقب‌تر از آنها باشید، تنها باعث تضعیف روحیه‌تان خواهد شد و در این فرصت کوتاه، کاری از دست شما بر نمی‌آید. به خودتان و تلاشتان اعتماد کنید و از افکار منفی و گفت و گو با افرادی که منفی باف هستند نیز پرهیز کنید.
 
روز قبل از  کنکور
* روز قبل از برگزاری آزمون، حتماً حوزۀ امتحانی خود را شناسایی کنید تا در روز برگزاری آزمون، با آرامش کامل در جلسه آزمون حاضر شوید؛ بخصوص در کلان شهرها، از جمله مشهد، تهران، شیراز، تبریز، رشت و اصفهان، این مساله اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.              
سال گذشته یکی از داوطلبان می‌گفت: «برای آزمون  آمادگی خوبی داشتم و امیدوار بودم که رتبه خوبی کسب کنم، اما سرجلسه آزمون دیر رسیدم و اضطراب ناشی از آن، باعث شد که سؤال‌های درس اول، یعنی ادبیات را از دست بدهم.» وقتی علت دیر رسیدن وی را پرسیدم، می­گفت: «بخشی از بزرگراه منتهی به دانشگاهی را که محل برگزاری آزمون من بود ، در آن هفته بسته بودند و باید از راه­های جایگزین استفاده می­کردم؛ اما چون از این مساله باخبر نبودم، مسیر قبلی را رفتم و پیدا کردن راه جدید، مدتی از زمان مرا گرفت و در نتیجه دیرتر رسیدم.»
 
* وسایل مورد نیاز برای جلسه آزمون سراسری را آماده کنید. خوب است که پاک‌کن مناسبی را که تهیه کرده‌اید، سوراخ کرده و با یک بند (که نه خیلی کوتاه باشد و نه خیلی بلند) به گردنتان بیاویزید. انجام این کار باعث می‌شود که در سر جلسه آزمون، به دنبال پاک‌کن خود نگردید و در صورت نیاز راحت از آن استفاده کنید .
* در این روز، انجام ورزش­های سبکی مثل پیاده روی در پارک، خوب است؛ زیرا یک مقدار بدن خسته می ­شود و این خستگی باعث ترشح هورمون اِندروفین می‌شود که آرام بخش است. ضمناً این خستگی فیزیکی اثر مستقیمی روی خوابتان نیز دارد. خوب است شامتان هم یک غذای پروتیینی بدون چربی به همراه یک مقدار سالاد یا سبزیجات تازه باشد. هنگام خواب هم می‌توانید یک لیوان دم کرده گیاهی مثل گل گاوزبان یا بابونه یا یک لیوان شیر ولرم بنوشید که برای آرامش و خواب خوب، مؤثر است.
* شب قبل از آزمون سراسری سعی کنید زود بخوابید (چند شب مانده به کنکور را زودتر از روال گذشته بخوابید تا با مشکل مواجه نشوید)؛ اما اگر زود خوابتان نبرد، نگران نشوید و فکر نکنید که حتماً آزمونتان را خراب خواهید کرد. گاه می‌شنویم که دارندگان رتبه‌های برتر آزمون سراسری نیز شب قبل از آزمون، خواب خوبی نداشته و سرانجام رتبه تک رقمی نیز کسب کرده ­اند. در نهایت نیز توجه داشته باشید که برای دسترسی به یک خواب راحت، لازم نیست که حتماً کار خاصی انجام دهید؛ فقط از خوردن قرص‌های خواب آور خودداری کنید و صرفاً به خود بقبولانید که این شب هم مثل شب‌های دیگر است. ضمناً سعی کنید که قبل از خواب، یک دوش ولرم بگیرید و بعد راحت بخوابید.
روز برگزاری آزمون
* حتما صبحانه میل کنید. گرسنگی باعث عدم ‌تمرکز در جلسه آزمون می‌شود. ضمناً مصرف صبحانه باعث می‌شود که گلوکز خون شما در حد ثابتی بماند و به عملکرد مغزتان لطمه‌ای وارد نشود. اگر مدت زمان غذا نخوردن و ناشتا ماندن طولانی شود، نگهداری سطح گلوکز خون در سطحی که مغز قادر به انجام فعالیت طبیعی خود باشد، دشوار می‌شود و یادگیری و تمرکز حواس نیز مختل می‌گردد. به همین دلیل، خوردن یک صبحانه سالم، علاوه بر ثابت نگه داشتن غلظت قند خون در حد طبیعی، باعث افزایش تمرکز و توانایی در یادگیری نیز می‌شود و به تبع آن نیز نیازهای تغذیه‌ای فرد در طول روز برآورده می‌گردد.
* یک بالاپوش یا لباس گرم به همراه خود ببرید؛ چون امکان دارد که صندلی شما نزدیک هواکش کولر یا فن باشد و سردتان گردد. توجه داشته باشید که جابجایی صندلی یا محل نشستن شما امکان‌پذیر نیست.
* دو یا سه مداد مناسب، یک تراش و دو پاک‌کن، دو سنجاق یا سوزن، دستمال کاغذی، یک بطری آب (می‌توانید مقداری  آن را شیرین کنید، اما نه در حدی که شما را تشنه‌تر سازد)، میوه‌های خشک مثل انجیر خشک، خرما و کشمش را می‌توانید با خود به جلسۀ آزمون ببرید.
* از بردن شکلات  به جلسۀ آزمون خودداری کنید؛ چون کاکایو محرک است و می ­تواند تمرکز شما را کاهش دهد. همچنین امکان دارد که  برگۀ پاسخنامه‌تان آلوده شود. در کل، از بردن تنقلات و آب میوه اضافی در سر جلسه آزمون خودداری کنید و دور و بر خود را شلوغ نکنید.
* بردن ماشین حساب، تلفن همراه، پیجر و بی‌سیم به جلسه آزمون غیرقانونی است و تخلف محسوب می‌شود. گاه از برخی افراد می‌شنویم که می‌گویند بردن ماشین حسابی که چهار عمل اصلی را انجام دهد، اشکالی ندارد، اما به گفتۀ مسؤولان سازمان سنجش، بردن هرگونه ماشین حسابی به جلسۀ آزمون، غیر قانونی است.
* از بردن وسایل غیر ضرور خودداری کنید؛ زیرا حوزه‌های برگزاری آزمون، موظف به نگهداری وسایل اضافی شما نیستند و مسؤولیتی را در این زمینه بر عهده نمی ­گیرند. 
* به یکی از نزدیکانتان بسپارید که هنگام حرکت به سمت محل برگزاری آزمون، شما را از به همراه داشتن کارت ملی،  کارت ورود به جلسه، ساعت، مداد و پاک‌کن مطمین نماید.
* زودتر رسیدن، بهتر از دیر رسیدن است. به همین خاطر، کمی زودتر راهی جلسه آزمون شوید تا حوادث و اتفاقات احتمالی، باعث نگرانی شما نشود و بموقع به جلسه آزمون برسید. حواستان باشد که درِ حوزه‌های  آزمون‌هایی که صبح برگزار می‌شود، راس ساعت 7 و آزمون‌هایی که بعد از ظهر برگزار می‌شود، راس ساعت 30/2 دقیقه بعد از ظهر بسته خواهد شد.
سرجلسه آزمون
* پس از ورود به حوزۀ امتحانی، به تابلوهای نصب شده دقت کنید تا براحتی صندلی خود را پیدا کنید. در صورتی که صندلی‌تان مشکلی داشت، از مراقبان حاضر در جلسه کمک بخواهید.
* پس از دریافت برگۀ پاسخنامه، شمارۀ پاسخنامه را با شمارۀ صندلی و شمارۀ کارت خود مطابقت دهید. این کار را هنگام دریافت دفترچۀ عمومی و اختصاصی نیز حتماً انجام دهید.
* با نام خدا آزمون خود را شروع کنید و از او بخواهید که که آن چه به مصلحتتان است، برایتان رقم بزند.
* برای باز کردن «پکیج» دفترچه‌تان شتابزده عمل نکنید؛ زیرا اضطراب و نگرانی ناشی از این شتابزدگی، بسیار بدتر  از چند ثانیه‌ای است که شما از دست می دهید.
* یکی از حالاتی که برای تعدادی از داوطلبان در ابتدای برگزاری آزمون رخ می‌دهد «احساس فراموشی» است. توجه کنید  که این احساس، کاذب است و وقوع آن طبیعی است. بسیاری از دارندگان رتبه­ های تک رقمی آزمون سراسری نیز از این حس سخن گفته‌اند، ولی با اعتماد به نفس و رفتن به سراغ سؤال‌هایی که بر آنها تسلط بیشتری داشته‌اند، بر این حس غلبه کرده‌اند؛ حسی که  معمولاً در همان دقایق اول شروع آزمون، با گرم شدن ذهن از بین می‌رود.
* بعد از شروع آزمون، در فواصل مختلف از بلندگوی حوزۀ امتحانی، جملاتی خطاب به مراقبان و رابطان حاضر در جلسه آزمون گفته می‌شود؛ مانند: رابطان! اجرای بند 3 و....، ذهن خود را به این جملات معطوف نکنید؛ زیرا این جملات خطاب به شما گفته نمی‌شود.  
 
* ساعت به همراه خود داشته باشید و سعی کنید که وقت خود را تنظیم کرده و آن را تلف نکنید و در زمان تعیین شده برای هر درس به سؤالات پاسخ دهید؛ البته در تنظیم وقت، نه آن‌قدر وسواس به خرج دهید که هر لحظه به ساعت نگاه کنید و نه آن‌قدر بی­خیال شوید که آخر هر درس به ساعت نگاه کنید. به هر حال در جلسۀ آزمون، هیچ کس مسؤول اعلام وقت به شما نیست و خودتان باید مراقب وقتتان و مدیریت آن باشید.
* با سؤال ­ها لج نکنید(به هیچ وجه روی یک سؤال، بیش از حد، مکث نکنید). حتی اگر بتوانید به سؤالی بعد از چند دقیقه پاسخ دهید، باز هم به تلف کردن وقتش نمی‌ارزد؛ زیرا در همان مجموعه سؤالات، سؤال‌های آسان­تری هست که حتماً می‌توانید به آنها جواب دهید. حال اگر با انجام این کار (یعنی اتلاف وقت زیاد برای حل یک سؤال سخت) در انتهای آزمون، وقت کم بیاورید و مثلاً نتوانید 10 سؤال آخر را بخوانید، مطمین باشید بین آنها حداقل 3 یا 4 سؤال بوده که براحتی با یک نگاه، قابل پاسخ دادن بوده‌اند و شما آنها را در ازای حل یک سؤال سخت از دست داده‌اید (توجه داشته باشید که ارزش سؤال‌های یک درس، یکسان است و پاسخ دادن به 5 سؤال سخت یا 5 سؤال آسان در یک درس، تفاوتی ندارد).
این مساله دربارۀ توجه به یک درس و بی­ توجهی به سایر دروس هم صادق است. یک سال بهترین دانش‌آموز کلاسم، که همیشه در کلاس و آزمون­ های آزمایشی بهترین نتیجه را می‌آورد، رتبه­ای دور از انتظار را کسب کرد. وقتی دلیلش را پرسیدم، متوجه شدم که بیشتر وقت آزمون اختصاصی خود را صرف پاسخگویی به س ؤال­های زیست‌شناسی و شیمی کرده بود، فیزیک را شتابزده پاسخ داده بود و فقط توانسته بود به دو سؤال ریاضی پاسخ بدهد؛ در نتیجه، درصد ریاضی او که همیشه روی 80 درصد بود به 6 درصد کاهش یافته بود. بی‌شک، اگر این دانش‌آموز، به هر درس، وقت منطقی خودش را اختصاص می‌داد و در نهایت اگر وقت اضافی می‌آورد، سراغ درسی می‌رفت که پاسخگویی به سؤال‌های آن، زمان بیشتری را می‌طلبد، حتماً رتبۀ بهتری کسب می­کرد.  
* کنکور، یک مسابقه است، نه یک امتحان. در امتحان شما اگر زیر 10 بگیرید قبول نشده­‌اید، اما در مسابقه، نمرۀ خاصی ملاک نیست؛ مهم این است که از بقیه جلوتر باشید. به همین خاطر، اگر سؤال‌ها سخت باشد، نگران نشوید؛ چون برای سایر داوطلبان نیز سخت است، و اگر هم آسان باشد، برای سایر داوطلبان نیز آسان است؛ برای مثال، یک سال در گروه آزمایشی هنر، دارندة رتبه اول، تنها به درصد کمی از سؤال‌های خواص مواد، پاسخ صحیح داده بود؛ از سوی دیگر، گاه سؤال‌های یک درس آن‌قدر ساده است که تعداد قابل توجهی از داوطلبان به 100 درصد سؤال‌ها پاسخ صحیح می‌دهند؛ در این صورت، حتی اگر به یک سؤال هم پاسخ ندهید در رتبه شما تاثیر قابل توجهی خواهد داشت.
* به نکته‌های کلیدی سؤال، مثل قیدهایی مانند: بجز، همه، احتمالاً و ... که در سؤال به کار می‌رود، توجه کنید. همچنین به منفی یا مثبت بودن هر یک از سؤال‌ها دقت کنید و بدانید که از قدیم گفته‌اند: « فهم سؤال، نیمی از پاسخ است.»
* سر جلسۀ آزمون، به هیچ چیز، جز سؤالی که در پیشِ رو دارید، فکر نکنید .فکر کردن به اینکه خانواده، اولیای مدرسه یا دوستانم، چه انتظاری از من دارند یا اگر خراب کنم چه خواهد شد، نقشی جز پایین آوردن بازدهی و تمرکز شما ندارد. به خود بگویید که الان وظیفه‌ای جز پاسخگویی به سؤال‌ها ندارید و فقط به حال فکر کنید و گذشته و آینده را فراموش نمایید.
دو سال پیش، یکی از دانش‌آموزانم می‌گفت که سرجلسۀ آزمون، پاسخ همۀ سؤال­ها، بویژه سؤال‌های درس فیزیک، را فراموش کرده بودم، اما وقتی به خانه برگشتم و سؤال‌ها روی سایت سازمان سنجش قرار گرفت، به 80 درصد سؤال­ها پاسخ صحیح دادم. اول از این تفاوت در آمادگی و پاسخگویی متعجب شدم، اما بعد به خاطر آوردم که من سر جلسۀ آزمون، آن‌قدر نگران نتیجۀ آزمون و حرف دوست و آشنا بودم که به همه چیز فکر می‌کردم جز سؤالی که در پیشِ رویم بود!
* شانسی پاسخ ندهید و ارزش سؤالاتی را که درست جواب داده‌اید، از بین نبرید.
 * علامت زدن اشتباه سؤال­ ها در برگۀ پاسخنامه، یکی از اشتباهات رایج داوطلبان است. بهتر است هر از گاهی شمارۀ سؤال پاسخنامه را با شمارۀ سؤال دفترچۀ آزمون کنترل کنید. همچنین به هیچ وجه، پر کردن پاسخنامه را به دقایق آخر آزمون موکول نکنید. بهتر است که گزینۀصحیح هر سؤال را بلافاصله در پاسخنامه پر کنید یا لااقل بعد از پاسخگویی به هر10 سؤال، پاسخنامه را پر نمایید.
* شروع فرآیند آزمون سراسری با دروس عمومی است. اگر یک یا برخی از درس­های عمومی سخت بود، نگران و ناامید نشوید. اگر آمادگی لازم را دارید و با این وجود، درس یا دروسی برای شما دشوار است، به احتمال بسیار زیاد برای سایر داوطلبان نیز آن درس، سخت خواهد بود؛ پس  نباید روحیۀ خود را ببازید، چون نتیجۀ آزمون بر اساس یک درس تعیین نمی‌شود و شما می­توانید با پاسخگویی بهتر به سؤال­های سایر دروس، رتبه و نتیجۀ خوبی کسب کنید.  
* مدام دفترچه را ورق زدن و از این درس به آن درس پریدن، خود به خود باعث نگرانی و سردرگمی می‌شود؛ البته امکان دارد که شما در درس خاصی، استعداد و توانایی ویژه‌ای داشته باشید یا علاقۀ خیلی زیادی به یک درس بخصوص داشته باشید و بتوانید با سرعت زیادی به سؤال‌های آن درس پاسخ دهید؛ در این صورت، پاسخ دادن به سؤال‌های آن درس، می‌تواند به شما روحیه بدهد. همچنین اگر در پاسخ به سؤال‌ها، ترتیب درس‌­ها را رعایت نکردید یا اگر سؤالی را بدون پاسخ گذاشتید، در پاسخنامه هم شماره سؤال‌ها را کنترل کنید؛ زیرا، همان طور که پیش از این گفته شد، علامت زدن اشتباه سؤال­‌ها در برگۀ پاسخنامه، یکی از اشتباهات رایج کنکور است که باعث می­‌شود با همین اشکال کوچک تا انتهای پاسخنامه، جواب‌ها را اشتباه علامت بزنید؛ پس بهتر است که هر از گاهی، شمارۀ سؤال پاسخنامه را با شماره سؤال دفترچه آزمون تطبیق دهید.
* برای اینکه اکسیژن مناسب به مغزتان برسد، روی صندلی صاف بنشینید. اگر داوطلبی کمرش را خم کند با به اصطلاح قوز کند، تبادل هوا بین ریه‌ها و فضای بیرون دچار مشکل می‌شود و بتدریج سطح اکسیژن خون پایین می‌آید و کارایی مغز افت می‌کند.
* در دقایق پایانی آزمون، ذهن و حافظۀ شما خسته ­تر از قبل است؛ بنابراین، به پاسخ ­هایی که داده­اید، شک نکرده و آنها را دست کاری نکنید. به یاد داشته باشید که معمولاً پاسخ دوم شما اشتباه از آب در می­آید. 
* هر چند وقت یک بار، کمی آب بنوشید. سلول­های مغزی، برای اینکه بتوانند خوب عمل کنند، به دو مادۀ اصلی قند و اکسیژن نیاز دارند. آبی که کمی شیرین شده باشد نیاز شما را در این زمینه برآورده می‌کند، اما از نوشیدن آب زیاد نیز خودداری کنید؛ چون زمان برگزاری آزمون طولانی است و امکان دارد که نیاز به سرویس بهداشتی پیدا کنید و رفت و برگشت به سرویس بهداشتی، بخشی از زمان پاسخگویی شما به سؤال‌ها را خواهد گرفت.

* اگر احساس خستگی کردید، یک دقیقه عضلات بدن خود را بکشید. برای انجام این کار، کف پایتان را در امتداد ساق پا بکشید. همچنین دو دست خود را به طرفین باز کنید و عضلات سینۀتان را در امتداد دو دست بکشید (حالتی مانند خمیازه کشیدن). انجام این عمل به مقدار قابل توجهی خستگی شما را رفع می‌کند.

  • sanjesh kalaleh